تاثیرات مواجهه مزمن استات سرب بر واکنش به تحریکات دردناک در موش سوری

اثرات سرب بر بسیاری از اعمال اعضای بدن شناخته شده است ولی کارهای تجربی کمتری برای پی بردن به اثرات آن بر رفتار، ازجمله حس درد انجام شده است. این پژوهش برای بررسی تغییرات احتمالی در شروع حس درد و شدت واکنش به آن در موش سوری پس از تماس طولانی مدت با استات سرب اجرا گردید.
در این مطالعه تجربی، 24 سر موش سوری نر بالغ آلبینو به 3 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه شاهد آب شهری دیونیزه دریافت کردند و هر دو گروه درمان شده، از آب دیونیزه آلوده شده با مقادیر 5 یا 500 قسمت در میلیون استات سرب به مدت 90 روز مداوم دریافت کردند. در روز 91، آزمون های دردسنجی با استفاده از صفحه داغ و تزریق فرمالین برای ارزیابی شروع و شدت واکنش به درد حرارتی و شیمیایی انجام شد. در پایان، حیوانات با مرگ آسان کشته شدند و نمونه خون از آن ها برای اندازه گیری سطوح سرمی کورتیزول با استفاده از روش ELISA اخذ گردید.
حیواناتی که در معرض استات سرب قرار گرفتند، در پاسخ به درد ناشی از حرارت تاخیر آشکاری را در دوز پایین(52%) و در دوز بالا (59% ) از خود نشان دادند. شدت احساس درد حرارتی به میزان 63% در دوز پایین و 82% در دوز بالای استات سرب کاهش یافت (05/0P<). تاخیر در پاسخ به درد شیمیایی هم تا 68% و شدت واکنش به درد تا 80% کاهش را نشان داد که هیچ کدام از نظر آماری معنی داری نبود. میزان کورتیزول خون تقریبا در بین گروه ها بدون تغییر بود.
تاخیر در واکنش به محرک های دردناک که پس از تماس طولانی مدت با استات سرب دیده می شود ممکن است به عنوان یک اختلال منجر به تضعیف نقش هشدار دهنده درد مطرح شود. علاوه براین مطالعات بیشتری در رابطه با مکانیسم عمل و میزان اهمیت این اثرات قابل انجام است.