بررسی آسییب شناسی بافت آبشش ماهی کاراس طلایی (Carassius auratus Linnaeus، 1758) قرارگرفته در معرض غلظت های تحت کشنده کلرید کادمیوم

کادمیوم یکی از فلزات سنگینی است که به طور طبیعی در نفت خام و مشتقات آن وجود دارد. برای انجام این تحقیق، از 120 قطعه ماهی کاراس طلایی با میانگین وزنی 1/5 تا 2/5 گرم، در مرکز تکثیر و پرورش ماهی کاراس طلایی استان گلستان، مورد استفاده قرار گرفت. این آزمایش در 5 تیمار و هر تیمار با 3 تکرار در غلظت های مختلف کادمیوم (شاهد، 8/4ppm، 5/6ppm، 2/8ppm و 11/2ppm) که به صورت صفر (شاهد)، 25 %، 50 %، 75 % و 100 درصد LC50 کادمیوم انتخاب شده بود و مورد آزمایش قرار گرفت. در پایان روز هفتم از هر تکرار یک عدد ماهی نمونه برداری شده و لام برای بافت شناسی تهیه شد. نتایج بررسی بافت ها نشان دهنده وجود موکوس، چسبندگی لاملاهای ثانویه، تورم و جداشدن لایه پوششی، گرزی شدن لاملاها، کوتاه شدن لاملاها، هایپرپلازی سلول کلرید، شکستگی لاملاها و نازک شدن لاملاها بود. نتیجه کلی این پژوهش نشان داد که بافت آبشش درمعرض کادمیوم طی یک هفته با افزایش میزان سم و مدت در معرض قرارگیری، دچار ضایعه شده و بیشترین ضایعات در میزان بالای سم و در پایان یک هفته مشاهده شد. نتایج این تحقیق می تواند در ارزیابی اثرات هیستوپاتولوژیک محتمل حضور آلاینده های زیست محیطی از جمله فلزات سنگین در محیط زیست طبیعی با شرایط پرورشی ماهیان در آزمایشگاه مورد استفاده قرار گیرد.