سقط جنین از ایران باستان تا ایران امروز

در طول قرن‏ها زندگی بشر، سقط جنین مقوله‏ای در خور توجه بوده است. جوامع مختلف بر اساس دین و معیارهای اجتماعی خاصی که برای کنترل جامعه داشته‏اند، برای سقط جنین قوانین و ملاحظاتی را منظور نموده‏اند. در دنیای امروز سقط غیرقانونی جنین از شایع‏ترین علل بستری مادران در بیمارستان است. از طرفی نهاد قانون‏گذار نیز بر اساس ملاحظات اخلاقی و مذهبی برای افراد دخیل در انجام سقط جنین تنبی هاتی را در نظر گرفته است که در جوامع مختلف بر اساس سلامتی مادر متفاوت می‏باشند. این تنبی هات دارای سیر تاریخی جالب توجهی با توجه به ارزش نهادن به حیات جنین در کنار حیات مادر است.
بررسی مقالات و کتاب‏های تاریخی به خصوص وندیداد اوستا در برگیرنده اسناد جالب توجهی در باب روند جذاب تاریخی این موضوع است؛ به ترتیبی که این بررسی از دیرباز باستانی تا به امروز را به تصویر می‏کشد و مشخص می‏نماید که چه مسیری تا تصویب قانون عدم ممنوعیت سقط جنین برای نجات جان مادر در سال 1370 طی شده است.
ابتدا بررسی متون قدیمی از وندیداد اوستا و کتاب‏های معتبر و در دسترس طب ایرانی با کلید واژه بارداری؛ سقط جنین به روش تحلیل کتابخانه‏ای انجام شد و در نهایت یافته های مرتبط با رویکرد تاریخی فیش برداری شده؛ در نهایت جمع آوری شدند.
آنچه که با بررسی مدارک به جا مانده از گذشته ایران با رویکرد تاریخی به مقوله سقط جنین به دست آمده دال بر وجود نگاه انسان‏دوستانه به مادر و جنین در ایران باستان و احترام به جنین از بدو تشکیل نطفه به عنوان یک انسان است. به نظر می‏رسد مرور قوانین آن زمان، موجب شکل‏گیری تفکری اساسی منطبق با فرهنگ و آمیزه های مذهبی در برخورد با سقط جنین خواهد شد.
نگاه انسان دوستانه به مقوله سقط جنین در ایران امروز نیاز به شکل گیری تفکری مبتنی بر حق حیات نطفه، همانند دیگر انسان‏ها دارد که لازمه ایجاد بستر مناسب این نوع تفکر، جلب توجه نهادهای تصمیم‏گیرنده به اهمیت این موضوع می‏باشد.