ساختار ژنتیکی سویه های مختلف گونه تایگر بارب (Puntius tetrazona) با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره ای

تنوع، ساختار ژنتیکی و میزان تفرق چهار سویه از ماهی زینتی بارب، Puntius tetrazona، شامل تایگر، رزی، آلبینو و گرین بارب با استفاده از نشانگر های ریزماهواره ای بررسی شد. استخراج DNA از160 قطعه ماهی (هر سویه 40 قطعه) از بافت باله پشتی با استفاده از کیت دنا-زیست آسیا و پروتکل شرکت انجام گردید. واکنش تکثیر 4 نشانگر با استفاده از آغازگرهایSm17، Sm25، Ma106 و Ma109 انجام و بر روی ژل آکریل آمید 8 درصد الکتروفورز شد. نتایج بیانگر چند شکلی بودن تمام جایگاه های مورد مطالعه بود. تعداد آلل های مشاهده شده چهار جایگاه در تمام جمعیت برابر با 21 آلل بود. میانگین تعداد آلل به ازای هر نشانگر در تمام جمعیت برابر با 25/5 و در دامنه 3 تا 6 آلل قرار داشت. متوسط تعداد آلل مشاهده شده هر سویه به ترتیب تایگر، گرین، آلبینو و رزی بارب برابر 25/3، 25/3، 4 و 25/3 آلل بودند. متوسط هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار در تمام جمعیت به ترتیب برابر با 24/0 و 49/0 بودند. اکثر جایگاه ها در جمعیت های مختلف انحراف از تعادل هاردی-واینبرگ را نشان دادند. تجزیه داده های مولکولی نشان داد که بخش قابل توجهی از تنوع افراد (97 درصد) در درون سویه ها است. مقدارFst در مطالعه حاضر برابر با 03/0 بود که نشان از تفرق پایین جمعیت ها است. تجزیه کلاستری UPGMA براساس فاصله ژنتیکیNei تفرق بسیار کمی در بین سویه های مختلف تایگر بارب نشان داد. بنابراین، هر چند نشانگرهای ریزماهواره ای استفاده شده در مطالعه ساختار ژنتیکی سویه ها مناسب بودند، اما درجه تفرق سویه ها بسیار کم و حاکی از درجه خویشاوندی بالای آنها است.