غلظت برخی فلزات سنگین در بافت های مختلف ماهی کیجار بزرگ (Saurida tumbil) در بندر هندیجان- خلیج فارس

مطالعه ی حاضر به منظور اندازه گیری و مقایسه میزان تجمع فلزات سنگین سرب، کادمیوم، آهن، روی، نیکل و مس در بافت های آبشش، کبد و عضله ماهی کیجار بزرگ (Saurida tumbil) انجام گردید. به منظور انجام این مطالعه تعداد 30 عدد ماهی کیجار بزرگ در فروردین سال 1391 از منطقه صیادی بندر هندیجان صید گردیدند. پس از انجام زیست سنجی جهت استخراج فلزات سنگین از روش هضم استفاده گردید و مقادیر فلزات سنگین به وسیله دستگاه جذب اتمی شعله ای GBC مدل Savanta AA تعیین گردید. در میان فلزات سنگین بالاترین میزان تجمع به ترتیب مربوط به Fe>Zn>Cu>Ni>Pb>Cd می باشد. میانگین میزان تجمع فلزات سنگین در بافت های آبشش، کبد و عضله دارای اختلاف معنی دار می باشد ( P<0/05)، به طوری که بافت کبد بالاترین میزان تجمع و بافت عضله پایین ترین میزان تجمع را دارا بود. میزان تجمع فلزات سنگین در ماهی کیجار بزرگ از حد مجاز استانداردهای جهانی NHMRC، FAO، WHO و MAFF پایین ترین بود. بنابراین به نظر می رسد مصرف ماهی کیجار بزرگ خطری برای سلامتی انسانی در بر ندارد.