تعیین رتبه کارایی استان های کشور در تولید پیاز با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها

در این پژوهش، برای تعیین رتبه ی استان های گوناگون از لحاظ کارایی تولید پیاز، از روش تحلیل پوششی داده ها، استفاده شد. نتایج نشان دادند که در رویکرد نهاده گرا و با فرض بازده ثابت نسبت به مقیاس از 25 استان مورد مطالعه، این رهیافت با تقسیم واحدهای نمونه به استان های به گونه نسبی ناکارآمد (آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، خراسان رضوی، خوزستان، فارس، کهگیلویه و بویراحمد و مرکزی) و استان های کارا (سایر استان ها)، توانایی محدودی در رتبه بندی از خود نشان می دهند. با همین رویکرد و فرض بازده متغیر نسبت به مقیاس، توانایی مدل در رتبه بندی و ایجاد تمایز میان واحدهای مورد مطالعه به کمینه ممکن کاهش یافته و همه واحدهای مورد مطالعه در گروه واحدهای کارا قرار می گیرند. رویکرد محصول گرا در شرایط بازده ثابت نسبت به مقیاس، نتایجی مشابه با وضعیت نهاده گرا ارایه کرده و در شرایط بازده متغیر نسبت به مقیاس تا حدی توانایی رتبه بندی از خود نشان می دهد. در نتیجه، به منظور ایجاد یک رتبه بندی کامل در میان استان های تولیدکننده پیاز از ترکیب روش های اندرسن و پیترسن (A-P) و چیاو پینگ و همکاران استفاده شد. بررسی میانگین کارایی در الگوهای گوناگون و رتبه بندی آن ها نشان داد که استان های ایلام، خراسان جنوبی، گلستان و سیستان و بلوچستان به ترتیب بیش ترین کارایی و در نتیجه رتبه های نخست تا چهارم و استان های خراسان رضوی، آذربایجان شرقی، خوزستان و فارس با رتبه های 23، 22، 21 و 20 کم ترین کارایی را داشتند. مقایسه نتایج بدست آمده از رتبه بندی بر اساس کارایی با رتبه بندی عملکرد، نشان داد که تنها جنوب استان کرمان، همدان، کرمانشاه، زنجان و کهگیلویه و بویراحمد در گروه بندی مشابهی قرار گرفته اند.