ارزیابی مطلوبیت زیستگاه پلنگ ایرانی (1927 Panthera pardus saxicolor، Pocock) با روش آنتروپی بیشینه (Maxent) در پارک ملی تندوره طی فصول تابستان و پاییز

پلنگ ایرانی (Panthera pardus saxicolor) به عنوان یکی از بزرگ ترین گربه سانان ایران از جایگاه ویژه ای در مدیریت و حفاظت از حیات وحش برخوردار است. این گونه توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) در رده حفاظتی در معرض خطر انقراض (EN) قرارگرفته است. مهم ترین عامل در کاهش جمعیت این گونه، تخریب و نابودی زیستگاه های آن معرفی شده است. لذا شناخت عوامل موثر بر مطلوبیت زیستگاه پلنگ به عنوان یک ابزار کارآمد، می تواند مدیران را در مدیریت و حفاظت از زیستگاه های باقی مانده و انتخاب لکه های جدید یاری رساند. در این مطالعه با استفاده از رویکرد بی نظمی بیشینه و جمع آوری داده های میدانی، مدل مطلوبیت زیستگاه پلنگ ایرانی در پارک ملی تندوره که یکی از مهم ترین زیستگاه های این گونه در ایران است، طی سال 1391 در فصول تابستان و پاییز تهیه شد. قدرت پیش بینی مدل تهیه شده با استفاده از شاخص AUC محاسبه شده (0/878) که نشان از قدرت خوب مدل در پیش بینی مطلوبیت زیستگاه این گونه است. نتایج نشان داد که مهم ترین عامل موثر بر حضور یا عدم حضور پلنگ در این منطقه فاصله از جاده است. به علاوه مطلوب ترین زیستگاه پلنگ در این فصول ارتفاع 1900 تا 2300 متری از سطح دریا و در جهت شمالی و هم چنین فاصله 1100 تا 2500 متری از چشمه ها واقع شده است. این نتایج مشخص کننده تاثیر منفی جاده ها روی گونه های ارزشمند و حفاظت شده پارک های ملی است.