بررسی اثر ریشه کودزو بر اختلالات حافظه و یادگیری موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

تحقیقات اخیر نشان داده است که بیماری دیابت منجر به بروز اختلالات حرکتی و شناختی و نقص در یادگیری می شود. ریشه کودزو یک ساپونین و ایزو فلاونین می باشد که اغلب به عنوان عامل کاهنده قند خون مورد استفاده قرار می گیرد. کودزو توانایی کاهش گلوکز خون از مسیر غیر وابسته به انسولین را داشته که از این لحاظ مشابه با متفورمین عمل می نماید و همچنین با حذف رادیکال های آزاد منجر به کاهش استرس اکسیداتیو می گردد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر ریشه کودزو بر یادگیری، شناخت فضایی و عملکرد حرکتی در موش های صحرایی نر دیابتی انجام شد.
در مطالعه تجربی حاضر، موش های نر نژاد ویستار به 3 گروه کنترل، دیابتی و دیابتی تیمار شده با کودزو تقسیم شدند. دیابت بوسیله تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (با دوز mg/kg50) ایجاد گردید. یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین، تیمار با کودزو با دوز mg/kg50 به مدت شش هفته بصورت گاواژ انجام شد. در پایان، گروه ها با آزمون های رفتاری شناخت فضایی، شناخت اشیاء و آزمون حرکتی بارفیکس مورد ارزیابی قرار گرفتند.
در آزمون شناخت فضایی، شناخت اشیاء، بارفیکس، تعداد حرکت های حیوان و نیز تعداد ایستادن در بازوهای Y maze، در گروه دیابتی تیمار شده با کودزو، افزایش معنی داری نسبت به گروه دیابتی داشت.
تجویز ریشه کودزو به مدت 6 هفته می تواند منجر به بهبود اختلالات شناختی از جمله حافظه و یادگیری و نیز اختلالات حرکتی در موش های صحرایی دیابتی گردد.