نگاه پدیداری و عناصر طبیعی دراشعار پل والری: نمونه ای از نشانه معنا شناسی بینش و ادراک

پل والری، شاعر، نویسنده، فیلسوف و منتقد فرانسوی، در اشعارش توجه خاصی به «نگاه» و «دیدن» مبذول می دارد. برای او شناخت دنیا از طریق «دیدن» میسر شده و در واقع نگاه دقیق، جهان را برای او معنا دار می سازد. نگاه والری، نگاه کسی است که جهان بینی او را شکل می دهد. با بررسی اشعار والری، به این مهم دست می یابیم که این تغییر جهت نگاه است که معنا را در آثارش به وجود می آورد: نگاه شاعر که در ابتدا به سوی بیرون و به دنیاست، تبدیل به نگاهی درونی و به سوی خود می شود و به شناخت او می انجامد. در این روند، عناصر طبیعی موجب می شوند نگاه جهت پیدا کرده و دور یا نزدیک گردد. این نزدیکی و دوری نگاه که پدیداری است، یعنی در هر لحظه حادث می گردد، یکی از موضوعات قابل بحث در اشعار والری است که معنا سازی می کند. پس از نگاه به دنیا، او شاهدی بر افکار و بر وجود «خود» می گردد، خودی که نه تنها دنیا، بلکه «خود» را نظاره می کند. باید گفت که نوع نگاه والری به خود و به دنیا، به خلق آثارش کمک می کند. روشی که به کار گرفته ایم، نشانه-معنا شناسی مکتب پاریس است، ولی در این میان از پدیدارشناسی مرلو پونتی نیز سود جسته ایم تا شباهت های میان اندیشه های والری با مرلو پونتی را نیز نشان دهیم.