بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی انتروکوک های جدا شده از نمونه های بیمارستان قائم مشهد

انتروکوک ها کوکسی های گرم مثبت، از مهمترین پاتوژن های انسانی بوده و عامل عفونت های بیمارستانی و اکتسابی از جامعه محسوب می شوند و مقاومت ذاتی به تعدادی از عوامل ضد میکروبی دارند. هدف از این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی انتروکوک های جدا شده از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان آموزشی قائم دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود.
در مجموع 110 ایزوله انتروکوکی از فروردین تا مهر سال 94 از بیمارستان آموزشی قائم دانشگاه علوم پزشکی مشهد جمع آوری شد. سپس تعیین حساسیت ایزوله ها نسبت به 10 آنتی بیوتیک منتخب به روش دیسک دیفیوژن (MDDM) انجام شد.
مقاومت سویه های انتروکوکی به آنتی بیوتیک های ونکومایسین، پنی سیلین، سفتریاکسون، اریترومایسین، آمپی سیلین، آموکسی سیلین، سیپروفلوکساسین، جنتامایسین، نالیدیکسیک اسید و کوتریموکسازول به ترتیب 4/5 درصد، 5/54 درصد، 70 درصد، 79 درصد، 8/41 درصد، 5/35 درصد، 8/71 درصد، 4/65 درصد، 89 درصد، 8/71 درصد بود. در این مطالعه (6/83 درصد) 92 ایزوله مربوط به نمونه ادرار و (3/16 درصد) 18 ایزوله مربوط به نمونه های مختلف (7 ایزوله از خون، 1 ایزوله از مایع مغزی–نخاعی، 3 ایزوله از زخم و 7 ایزوله از ترشحات) بود. ایزوله های باکتری از (51 درصد) 56 نفر مرد و (46 درصد) 54 نفر زن جداسازی شد.
بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، درصد قابل توجهی از سویه های انتروکوکی مقاومت بالایی به آنتی بیوتیک های نالیدیکسیک اسید، اریترومایسین، سیپروفلوکساسین، کوتریموکسازول و سفتریاکسون را نشان می دهند. بنابراین، استراتژی های درمانی مناسب برای کنترل و جلوگیری از گسترش گونه های مقاوم مورد نیاز است.