مروری بر برنامه ها و سیاست های توسعه در بخش منابع آب و ارایه مدلی جهت سنجش پایداری آن

رشد روز افزون جمعیت، توسعه فعالیتهای اقتصادی و بالارفتن سطح استانداردهای زندگی سبب افزایش چشمگیر تقاضای آب شده است. در ایران سرانه آب تجدیدشونده با افزایش جمعیت کاهشیافته و از نظر معیارهای جهانی به مرز بحران نزدیک می شود. لذا بهرهبرداری بهینه از منابع آب در مدیریت آن نقش مهمی دارد. با توجه به تاکید متن سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در سال 1404 و برنامه های توسعه بر لزوم برخورداری از سلامت، امنیت غذایی، فرصت های برابر، محیطزیست مطلوب، رشد پرشتاب و مستمر اقتصادی، ارتقا نسبی سطح درآمد سرانه و رسیدن به اشتغال کامل، جایگاه و اهمیت بخش آب در رسیدن به این اهداف امری غیر قابل انکار است. اگرچه جهت نیل به اهداف مذکور چالشهایی وجود دارد. بهمنظور شناخت بهتر چالشها و مدیریت آنها میبایست نگاه دقیقتری بر وضعیت موجود داشته باشیم که این امر از طریق معرفی شاخصها و کمینمودن آنها صورت میپذیرد. روش توصیفی تحقیق حاضر به همراه مدل کمی استفاده شده میتواند گویای وضعیت پایداری بخش منابع آبی باشد. نتایج تحقیق حاضر گویای آن است که وضعیت پایداری بخش منابع آبی در بازه صفر تا یک حدود 0.11 می باشد که برنامه ریزی و مدیریت بهتری را میطلبد.