نقش زنان تسهیلگر روستایی درآموزش توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش زنان تسهیلگر روستایی در آموزش توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست در روستاهای استان قزوین انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق 227 نفر از زنان تسهیلگر روستایی می باشد که با استفاده از جدول مورگان و کرجسی 135 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسش نامه گردآوری شد و روایی پرسش نامه با استفاده از نظرات متخصصان، تایید و پایایی آن با اندازه گیری آلفای کرونباخ برای بخشهای مختلف بین 75/0 تا 88/0 به دست آمد. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر آن است که که بین متغیرهای سابقه همکاری، میزان استفاده تسهیلگران روستایی از وسایل ارتباط جمعی درباره محیط زیست، میزان توانایی برقراری ارتباط تسهیلگران با جامعه و زنان روستایی، میزان شرکت در دوره های آموزشی- ترویجی، میزان شرکت در دوره های زیست محیطی، میزان رضایت تسهیلگران از محتوای دوره های آموزشی- ترویجی، روش های مورد استفاده در دوره های آموزشی- ترویجی، نگرش تسهیلگرانه و نگرش تسهیلگران روستایی نسبت به حفظ محیط زیست با مهارت تسهیلگران در آموزش توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. اگرچه بین سن با مهارت تسهیلگران روستایی در آموزش توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست رابطه منفی و معنی‏داری وجود دارد، اما نتایج رگرسیونی نشان داد که میزان شرکت در دوره های آموزشی- ترویجی تسهیلگران، میزان رضایت آنان از روش ها و محتوای در دوره های آموزشی- ترویجی، نگرش تسهیلگرانه و سن تسهیلگران، توانایی تبیین 36 درصد از تغییرات نقش تسهیلگران روستایی در آموزش توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست را دارا می باشد.