تعیین روبشگاه بالقوه گونه گیاهی ارمک یا Ephedra strobilacea با استفاده از مدل آنتروپی حداکثر (Maxent) در مراتع پشتکوه استان یزد

گونه گیاهی Ephedra strobilacea گونه ای ارزشمند از نظر علوفه ای و حفاظت آب و خاک بوده و در داروسازی نیز کاربرد فراوانی دارد. در این پژوهش رویشگاه بالقوه این گونه گیاهی در مراتع پشتکوه استان یزد با استفاده از روش Maxent مدلسازی شد و مهمترین عوامل موثر بر پراکنش این گونه و دامنه اکولوژیک پتانسیل آنها معرفی گردید. بدین منظور اطلاعات مربوط به نقاط حضور گونه با پیمایش صحرایی، اطلاعات مربوط به متغیرهای خاکی با استفاده از روش های زمین آماری، اطلاعات توپوگرافی از مدل رقومی ارتفاع منطقه و اطلاعات اقلیمی از نقشه های موجود تهیه شدند. آماده سازی لایه ها با استفاده از نرم افزارهای GS+ و ARC GIS انجام شد. در ابتدا همبستگی بین متغیرهای محیطی مورد بررسی قرار گرفت و 24 متغیر محیطی برای ورود به مدل مناسب تشخیص داده شده و وارد نرم افزار Maxent3.3 شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که گونه E. strobilacea گونه ای گچ دوست می باشد زیرا که مهمترین شاخص تاثیرگذار در ترجیح رویشگاه این گونه گچ عمق دوم ( از 35 تا 40 درصد) می باشد. متغیرهای بعدی تاثیرگذار در حضور این گونه متغیرهای گچ عمق اول (35-5 درصد)، آهک عمق اول و دوم (45-5 درصد) و شن عمق اول و دوم (90-45 درصد)، کلسیم عمق اول ( 5 نا 40 درصد) و هدایت الکتریکی خاک کمتر از 10 دسی زیمنس بر متر می باشند. همچنین بیشترین احتمال استقرار و پراکنش این گیاه در اراضی کم شیب (کمتر از 10 درصد) است. دقت و توانایی مدل پیش بینی برای این گونه بر اساس مقدار سطح زیر منحنی (98/0 (AUC=خوب ارزیابی شد. ضریب کاپای حاصل از مقایسه نقشه های پیش بینی و واقعی نیز مقدار 88/0 به دست آمد که در سطح بسیار خوب می باشد.