اثر تمرین ورزشی تناوبی شدید بر بیان ژن بایومارکرهای التهابی در عضلات تند و کند انقباض رت های نر

لیپوکالین-2 (LCN-2) پروتئین التهابی است که به همراه اینترلوکین-1 بتا (IL-1β) در افزایش واکنش های التهابی ناشی از عدم فعالیت جسمانی دخیل است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر تمرین ورزشی تناوبی شدید بر بایومارکرهای التهابی در عضلات تند و کند انقباض رت‏های نر بود.
در تحقیق حاضر 20 سر رت نژاد ویستار در دو گروه تمرین تناوبی شدید (HIIT) و کنترل قرار گرفتند. HIIT به مدت 60 دقیقه در هر جلسه و به مدت چهار جلسه در هفته انجام شد. پس از گرم کردن، گروه HIIT 15 وهله ی 4 دقیقه ای را با 90 – 85 درصد VO2max با سه دقیقه ریکاوری با شدت 70 VO2max (بین وهله های HIIT) اجرا ‏کرد. سپس، نمونه گیری خونی و بافت‏برداری از عضلات EDL و نعلی رت‏های انجام شد. بایومارکرهای التهابی با استفاده از کیت های تجاری و بیان ژن آنها با استفاده از روش Real-Time PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج بیانگر افزایش معنادار VO2max و کاهش معنادار سطوح سرمی هر دو LCN-2 و IL-1β بود (05/0>p). همچنین، مقادیر بیان ژنی LCN-2 و IL-1β در عضلات تند انقباض و کند انقباض به طور معنادار کاهش یافته بود (05/0>p).
نتیجه‏ گیری: بنظر می‏رسد استفاده از پروتکل HIIT روی تردمیل (با شدت و مدت یاد شده) در رت های نر قادر باشد تا مقادیر سرمی و عضلانی هر دو بایومارکر التهابی LCN-2 و IL-1Β را در به طور معناداری کاهش دهد. به طور ویژه نتایج تحقیق حاضر نشان داد که کاهش مقادیر بایومارکرهای LCN-2 و IL-1Β در عضلات EDL بیشتر است.