آموزش پزشکی در ارتش ایران

نقش تعیین کننده سلامت جنگجویان در پیروزی در نبرد، تاریخچه طب نظامی را به هزاران سال پیش کشانده است. این پیشینه باستانی، گونه ای از سرآمدی در دانش و مهارت پزشکی را در قشون نظامی شکل داده است که در درون خود نوعی همتاپروری و تربیت را نیز شامل بوده است. از سوی دیگر نقش دوسویه سلامت و امنیت سبب شد در ایران باستان نیز پایگاه های پزشکی عمدتا در قشون و پادگانهای نظامی ریشه گیرد و به سبب قرارگرفتن در تقاطع فرهنگی شرق و غرب، مراکز آموزش پزشکی ارتش باستانی ایران رفته رفته جایگاهی فرامنطق های پیدا کرد و میزبان دانشوران مشتاق کسب دانش پزشکی شد.با ظهور اسلام و ترویج فرهنگ دینی در بین ایرانیان، مراکز دینی نیز به مروجین تعلیم پزشکی تبدیل شدند و دانش پزشکی با آمیختگی با پزشکی سایر ملل و تعالیم اسلام غنایی تازه یافت و پزشکان نامدار ایرانی مبدع مکاتب پزشکی جامعی شدند که تا قرنها الهام بخش دانش پزشکی در جهان بود. اگرچه این بالانشینی در قرنهای بعد با شکستن امنیت و یکپارچگی کشور و سربرآوردن حکومتهای ضعیف و متفرق خدشه دار شد،ا ما با جان گرفتن ارتش و شکل گیری هسته های امنیت به دست امیرکبیر مجددا از دارلفنون نضج گرفت و آموزش پزشکی نوین در ارتش ایران ریشه دواند و به عرصه کشور منتشر شد و پزشکان ارتش زبانزد مردم در دانش و مهارت شدند. این سابقه دیرین سبب شد تا چالش های بزرگ دوران دفاع مقدس حل شده و دست ماهرانه این پزشکان، پرستاران و پیراپزشکان، نجات بخش قهرمانان ایران زمین در صحنه های جنگ شود و توشه ای از تجربیات گرانبهای دوران دفاع مقدس در سامانه پزشکی ارتش اندوخته گردد.امروز با تکیه بر این اندوخته ارزشمند، روزآمدی در راستای گسترش سریع دامنه دانش پزشکی و فناوری های نوین، تلاشی مضاعف و جهادگونه را می طلبد تا همچنان سامانه بهداشت و درمان رتش با پشتوانه حمایت فرماندهان، سرآمد و مایه مباهات و امید ملت باشد.