تاثیر انواع اسپلینت بر اسپاستی سیتیه و عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی و فلج مغزی: مرور سیستماتیک

زمینه و اهداف اختلالات نورولوژیکال نظیر سکته مغزی و فلج مغزی مهم ترین علت های معلولیت و ناتوانی در عملکرد اندام فوقانی می باشد. این امر بسیار مهم است تا بتوان فرد را برای انجام کارهای روزمره زندگی توانمند ساخت. مداخلات توانبخشی نظیر تجویز انواع اسپلینت یکی از انواع مداخلات در تسریع روند بهبودی و کاهش سطح ناتوانی ناشی از معلولیت می باشد. مطالعه ی حاضر با هدف مطالعه مروری و طبقه بندی تاثیر انواع اسپلینت بر کاهش اسپاستی سیتیه و عملکرد بیماران فوق انجام شده است.
ابزار و روش مطالعه حاضر تلفیق نتایج ناشی از تجویز انواع اسپلینت بر کاهش اسپاستی سیتیه و عملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی و فلج مغزی می باشد که با روش مرور سیستماتیک مبتنی بر شواهد Duffy انجام شد.
یافته ها در مطالعه حاضر 46 مقاله یافت شد که تنها 25 مقاله معیار ورود به مطالعه مذکور را داشتند. در مطالعه حاضر انواع اسپلینت ها به انواع: اسپلینت های ولار، اسپلینت های دورسال، اسپلینت های ولار-دورسال، اسپلینت های داینامیک، اسپلینت c-Bar، آنتی پرونیشن، اکستنشن اسپلینت و اسپلینت Saeboتقسیم شدند. نتایج نشان داد که در بین اسپلینت های استاتیک (غیرمتحرک) با توجه به سهولت در ساخت و استفاده راحت در هنگام شب، اسپلینت دورسال بیشترین مزیت را دارد، با وجود اینکه تفاوت معناداری در نتیجه استفاده انواع اسپلینت های استاتیک وجود نداشت. علاوه بر این نتایج حاکی از آن بود که بهترین اسپلینت به منظور بهبود حرکات انگشتان و دامنه حرکتی فعال دست اسپلینت C-Bar می باشد.
نتیجه گیری نتایج مطالعه مذکور نشان می دهد که تجویز اسپلینت یکی از مفیدترین روش ها در درمان بیماران سکته مغزی و فلج مغزی می باشد، اما هدف از تجویز، شرایط بیمار و دیدگاه درمانگر عوامل موثری هستند که باید در نظر گرفته شود.