بررسی نتایج غربالگری شنوایی نوزادان بیمارستان صیاد شیرازی گرگان

مقدمه و اهداف کاهش شنوایی یکی از شایع ترین اختلالات مادرزادی در نوزادان و شیرخواران محسوب می شود. از هر 1000 نوزاد، 4-1 نفر با کم شنوایی مادرزادی دوطرفه عمیق و دائمی متولد می شوند. بنابراین تشخیص به موقع آن در ابتدای تولد بدون استفاده از انجام غربالگری شنوایی ممکن نیست. Otoacoustic Emission (OAE) یکی از آزمون هایی است که به منظور بررسی و تشخیص به موقع اختلال شنوایی در نوزادان برای مداخله زودهنگام انجام می شود. هدف از مقاله حاضر بررسی نتایج غربالگری نوزادان بیمارستان صیاد شیرازی شهر گرگان، جهت شناسایی و تشخیص به موقع اختلال شنوایی و مداخله زودهنگام وسایل کمک شنوایی می باشد.
مواد و روش ها مطالعه حاضر به صورت توصیفی-مقطعی بر روی کلیه نوزادان زنده متولد شده بیمارستان صیاد شیرازی شهر گرگان انجام شد. پس از تکمیل پرسش نامه و بررسی وضعیت نوزاد، اولین ارزیابی شنوایی بر روی کلیه نوزادان توسط آزمون گسیل های صوتی گوش گذرا Transient Evoked OAE (TEOAE) در 48 ساعت اول تولد انجام گرفت. نوزادانی که در مرحله اول پاسخ نامطلوب داشتند، برای ارزیابی مجدد تا پایان دوماهگی ارجاع داده می شدند. نوزادانی که در مرحله دوم نیز مجددا رد شده بودند، بلافاصله تحت آزمون AABR قرار می گرفتند و در صورت رد شدن در این آزمون تا قبل از سه ماهگی تحت آزمون پاسخ های شنوایی ساقه مغز Auditory Brainstem Response (ABR)تشخیصی قرار می گرفتند. در انتها نتایج توسط نرم افزار SPSS 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته مطالعه حاضر از ابتدای سال 1390 تا انتهای سال 1391 بر روی 4453 نوزاد متولد بیمارستان شهید صیاد شیرازی شهر گرگان انجام گرفت. در 48 ساعت ابتدای تولد، آزمایش TEOAE از تمامی نوزادان زنده متولد شده انجام گرفت که از این تعداد 2138 (48%) نوزاد دختر و 2315 (52%) نوزاد پسر بودند. حدود 1429 (32%) نوزاد دارای پاسخ قبول (Pass) و 3024 (68%) نوزاد حداقل در یک گوش پاسخ رد (Refer) داشتند. نوزادانی که پاسخ مطلوب نداشتند تا پایان ماه دوم مجددا مراجعه و آزمون مرحله دوم برای آنها تکرار شد، از 3024 نفر 2852 نوزاد مراجعه داشتند و از این تعداد 2748 نفر پاسخ مطلوب داشته و 104 نوزاد حداقل در یک گوش پاسخ غیرطبیعی داشتند. 104 نوزادی که مجددا در مرحله دوم رد شدند، عوامل خطری از قبیل بیلی روبین بالا (بالای 16)، عفونت و تشنج و سایر ناهنجاری های قبل و بدو و پس از تولد و یا سابقه کم شنوایی در خانواده داشتند و بلافاصله مورد ارزیابی آزمون AABR قرار گرفتند که از این تعداد 3 نفر مجددا رد و برای ارزیابی ABR تشخیصی و تمپانومتری ارجاع داده شدند.
نتیجه گیری بر اساس یافته های مطالعه حاضر و مطالعات مشابه در ایران و سایر کشورها، لزوم اجرای طرح جامع غربالگری شنوایی نوزادان جهت تشخیص و مداخله به موقع و زودهنگام کم شنوایی بر کسی پوشیده نیست. با برنامه ریزی صحیح توانبخشی در کنار برنامه غربالگری، نه تنها در جهت ارتقاء سلامت کودکان بلکه در جهت رشد شخصیتی و اجتماعی و تحصیلی آنها نیز گام بسیار موثری برداشته می شود. از طرف دیگر از هزینه های قابل توجهی که برای آموزش ویژه این کودکان صرف می گردد نیز به طور چشمگیری کاسته می شود.