تحلیل سیاست بازی کودکان ایرانی به عنوان یک مولفه اجتماعی موثر بر سلامت

تکامل بازی محور، فرصتی برای رسیدن به حالاتی از عملکرد مناسب و خوب زیستی فردی و اجتماعی است. مطالعه ی حاضر با هدف تحلیل سیاست بازی کودکان ایرانی و تدوین مداخلات بازی محور انجام شده است.
در این مطالعه چندروشی برای تحلیل سیاست و تدوین مداخلات از مثلث تحلیل سیاست سلامت استفاده شد. برای بررسی وضعیت موجود از مطالعه ی منابع و متون، اسناد ملی و بین المللی و سایت های اینترنتی، و برای تحلیل ذینفعان از مصاحبه های عمیق فردی استفاده شد.
بر اساس مطالعه متون و مصاحبه های انجام شده با 21 نفر از ذینفعان، رایج ترین مشکلات این حوزه که لزوم قرارگیری سیاست بازی کودکان را در دستور کار نشان می دهند، عبارتند از فقدان ساختار کشوری متولی برای مدیریت؛ برنامه ریزی و هماهنگی بین بخشی؛ پایش و ارزشیابی بازی و اسباب بازی کودکان؛ پایین بودن سطح آگاهی و نگرش سیاست گذاران و مدیران، جامعه، مربیان، و والدین؛ کمبود تسهیلات بازی با کیفیت و استاندارد، و توزیع نابرابر آن از نظر جغرافیایی، سنی و گروه های ویژه و آسیب پذیر. بنابراین، سه هدف راهبردی عمده در پیش نویس سیاست مشخص، و مداخلات پیشنهادی برای بخش های درگیر و برنامه ی مشارکت جامعه ذیل آن طراحی گردید.
نهایی سازی پیش نویس سیاست تدوین شده در جلسات هم اندیشی با نمایندگان سازمان های ذینفع، مشروعیت بخشی آن، و تشکیل شورای ملی بازی کودکان با حضور ذینفعان ضروری برای پیگیری اجرای مداخلات پیشنهادی، امکان دستیابی به اهداف سیاست را در جهت کاهش نابرابری های اجتماعی و تحقق عدالت در سلامت فراهم می سازد.