رازداری در محیط داروخانه

رازداری یک الزام بنیادین اخلاقی برای حفاظت از اعتماد بین بیماران و حرفه مندان سلامت است و قانون نیز به آن تاکید نموده است. بیماران باید بتوانند انتظار داشته باشند که اطلاعات سلامتی مربوط به آن ها به صورت مطمئن نگهداری خواهد شد مگر اینکه یک دلیل متقاعدکننده وجود داشته باشد. رازداری، مانند رضایت آگاهانه، یک اصل کاربردی از اتونومی بیمار است و لازم نیست که به صراحت توسط بیمار درخواست شود. همه اطلاعات بیمار، فی نفسه راز هستند مگر آنکه بیمار اجازه انتشار آن را بدهد. داروسازان به عنوان یک گروه از حرفه مندان نظام سلامت، نقش ویژه ای در ارائه مراقبت دارویی دارند و به علت تماس مستقیم و رو در رو با قشرهای مختلف بیماران، چگونگی ارتباط بین این دو، مسئولیت پذیری و رفتارهای حرفه ای از اهمیت خاصی بر خوردارند. به دلیل این تماس ها، اطلاعات بسیار زیادی از مسائل مربوط به سلامت و حتی امورات شخصی بیماران از طریق نسخ یا گفتگو با بیماران به دست می آورند و این باعث می شود که موضوع رازداری در داروسازی اهمیتی دو چندان پیدا کند. از سوی دیگر، به دلیل نوع خاص ارائه خدمات در حوزه داروسازی، چالش هایی اساسی و بنیادین در مورد حفظ اسرار بیماران در محیط داروخانه ها به وجود می آید که باید به گونه ای اخلاقی، حرفه ای و قانونی این چالش ها را تجزیه و تحلیل نمود و راه کارهای عملی برای آن ها پیدا کرد. در این راستا می توان به چالش های ناشی از خصوصیات فضای فیزیکی داروخانه ها، سیستم های ثبت اطلاعات بیماران، و ارائه اطلاعات به بیمه ها اشاره کرد.
هدف از نگارش این مقاله ضمن استناد به مطالعات انجام شده در مورد رازداری، طرح انواع چالش های رازداری در محیط داروخانه و در حین ارائه مراقبت های دارویی است. در این مقاله با مرور دستورالعمل های ملی، نظیر سند جامع اخلاقی داروسازان کشور، و نیز راهنماهای بین المللی در این زمینه، راه کارهایی برای رعایت بهتر رازداری در محیط داروخانه پیشنهاد می گردد.