اثربخشی واقعیت درمانی بر بهزیستی هیجانی، روانی و اجتماعی مردان سالمند مقیم آسایشگاه

یکی از حوزه های مهم سلامت سالمندان بعد روانی آن است که نیازمند توجه خاص به ویژه، پیشگیری از اختلالاتی نظیر افسردگی، اضطراب و احساس یاس و ناامیدی در آنان و لزوم توجه بهزیستی آنهاست. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی در بهزیستی سالمندان انجام گرفت. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی سالمندان مرد مرکز ماندگاران شهر اردبیل بود.ابتدا پرسشنامه بهزیستی هیجانی، روانی و اجتماعی توسط کلیه ی سالمندان تکمیل گردید و از بین سالمندانی که نمره ی برابر یا بالاتر از نقطه ی برش در پرسشنامه کسب کرده بودند، 30 نفر به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش(15نفر) و کنترل(15 نفر) جایگزین گردیدند. سپس برنامه اموزش مفاهیم واقعیت درمانی، طی هشت جلسه ی نود دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا گردید و طی این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از پایان برنامه ی آموزشی، پرسشنامه مجددا برای هر دو گروه به عنوان پس آزمون اجرا گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که آموزش مفاهیم واقعیت درمانی موجب افزایش بهزیستی هیجانی، روانی و اجتماعی سالمندان شده است. در نتیجه لزوم کاربست درمانهای متمرکز بر مشکلات خلقی و عاطفی سالمندان بویژه افزایش بهزیستی ضروری می باشد.