همدلی پرستار با بیمار: اثر حمایت های اجتماعی ادراک شده و مسئولیت پذیری اخلاقی در برابر بیمار

همدلی پرستاران با بیماران، به عنوان رفتاری اخلاقی در راستای حفظ کرامت انسانی بیماران ، همواره مد نظر مدیران بیمارستان ها و سیاست گذاران حوزه سلامت بوده است. در این راستا آنچه حائز اهمیت است، شناسایی علل و زمینه هایی است که بتوان از طریق آن ها بروز چنین رفتارهایی را در پرستاران تقویت نمود.
هدف از مطالعه حاضر، آزمون مدلی است که در آن، عوامل موثر بر رفتارهای همدلانه پرستاران در برابر بیماران تبیین شده است.
در مطالعه ی حاضر، نمونه ای مشتمل بر 143 نفر از پرستاران یک بیمارستان دولتی در شهرستان یاسوج، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه های سنجش حمایت های اجتماعی ادراک شده پرستاران، سنجش دلبستگی شغلی پرستاران و سنجش مسئولیت پذیری اخلاقی در بین آن ها توزیع گردید. همچنین، جهت سنجش رفتارهای همدلانه ی پرستاران نیز از پرسشنامه ای محقق ساخته استفاده شد. جهت ارزیابی پایایی ابزار مربوطه، از شاخص های ضریب آلفای کرونباخ و پایایی مرکب استفاده گردید . پرستاران بصورت خود گزارشی ابزارها را تکمیل نمودند. به منظور تحلیل توصیفی داده ها از مجموعه ای از آزمون های توصیفی در بستر نرم افزار آماری (SPSS) و جهت تحلیل روابط میان متغیرهای پژوهش نیز از روش مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی (PLS) استفاده شد.
یافته ها حاکی از این بود که هر دو بعد حمایت های اجتماعی ادراک شده پرستاران، مشتمل بر حمایت عاطفی و حمایت ابزاری، به ترتیب با میزان تاثیر 27/0 و 34/0 و عدد معنی داری 41/2 و 13/3 بر دلبستگی پرستاران به شغل تاثیرگذار است. افزون بر این، دلبستگی شغلی و مسئولیت پذیری اخلاقی پرستاران نیز، به ترتیب با میزان تاثیر 28/0 و 45/0 و عدد معنی داری 50/3 و 37/5 بر همدلی آن ها با بیماران تاثیرگذار بودند.
نتایج نشان داد فراهم نمودن حمایت های اجتماعی برای پرستاران به عنوان یک عامل مدیریتی و در کنار آن، مسئولیت پذیری اخلاقی پرستاران به عنوان یک عامل فردی، در رفتارهای همدلانه عاطفی آن ها با بیماران انعکاسی مثبت دارد.