مقایسه جذب زیستی (توسط Gammarus sp.) و غیر زیستی (رسوب ماسه ای) کادمیوم در ساحل دریای خزر

گاماروس از جمله سخت پوستان منطقه امواج می باشد که نقش مهمی در زنجیره ی غذایی ایفا می کند و با تغذیه از پوده ها، انرژی را به رده های بالاتر مانند ماهی و پرندگان انتقال می دهد. آلودگی های زیادی چه از دریا و خشکی به سواحل دریای خزر راه پیدا می کنند. فلز کادمیوم از جمله فلزات پایدار و خطرناک است که به مقدار کم در محیط طبیعی وجود دارد ولی مقدار آن در چند دهه اخیر از طریق منابع انسان ساز مربوط به فعالیت های شهری و صنعتی در دریاها و سواحل افزایش یافته است. این تحقیق با هدف بررسی مقایسه ای مقدار و نرخ جذب فلز کادمیوم توسط Gammarus sp. به عنوان کفزی غالب داخل رسوبات نرم دریای خزر و خود رسوبات انجام گردید. بدین منظور غلظت کادمیوم، پایینتر از غلظت مهلک آن برای گاماروس در نظر گرفته شد. محلول فلزی از ظروف حاوی گاماروس و رسوب عبور داده شد و در زمان های صفر (نمونه ی شاهد)، 30، 60، 90، 150، 210و 270 دقیقه از مزوکوزم به عنوان محیط آزمایشی نمونه برداری صورت گرفت. نمونه ها پس از آماده سازی و هضم اسیدی در آزمایشگاه به منظور تعیین غلظت کادمیوم توسط دستگاه ICP-OES مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج بر اساس آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که بین بازه های زمانی متفاوت اختلاف معنی داری در جذب کادمیوم وجود دارد. همچنین آزمون تی نیز مشخص نمود که اختلاف معنی داری بین میزان جذب فلز کادمیوم توسط گاماروس و رسوب وجود داشت. بر اساس نتایج این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که میزان جذب فلز کادمیوم توسط گاماروس و رسوب تابعی از زمان مواجهه است که با طولانی شدن این زمان تجمع مقدار کادمیوم جذب شده افزایش می یابد. هر دو بخش می توانند به عنوان شاخصی در پایش آلودگی محیط های ساحلی مورد استفاده قرار گیرند.