نقش منبع کنترل، معنای زندگی و روابط زناشویی در پیش بینی کیفیت زندگی بازنشستگان

در فرآیند تحول، بازنشستگی مرحله ای است که آغازگر بروز تغییرات بالقوه مهم در زندگی است و کیفیت زندگی بازنشستگان را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پیش بین منبع کنترل، معنای زندگی و روابط زناشویی در کیفیت زندگی بازنشستگان شهرستان نهاوند انجام شد.
روش پژوهش حاضر پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بازنشستگان شهرستان نهاوند است که براساس پیشینه پژوهش های قبلی تعداد 200 نفر از آنها از طریق نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس منبع کنترل راتر، پرسشنامه معنا در زندگی (MLQ)، پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوک- راست و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. نتایج از طریق روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج مطالعه نشان داد بین منبع کنترل با کیفیت زندگی رابطه ی مثبت ضعیف، جست و جوی معنا با کیفیت زندگی رابطه مثبت متوسط، حضور معنا در زندگی با کیفیت زندگی همبستگی نسبتا قوی مثبت و بین وضعیت زناشویی با کیفیت زندگی همبستگی نسبتا قوی منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتیجه تحلیل رگرسیون نشان داد که حضور معنا با ضریب بتای مثبت به صورت مثبت کیفیت زندگی را پیش بینی می کند و وضعیت زناشویی که نمرات بالاتر در آن به معنی آشفتگی و اختلال بیشتر در رابطه ی زناشویی است با ضریب بتای منفی به صورت منفی کیفیت زندگی را پیش بینی می نماید و بقیه متغیرها به دلیل پایین بودن بتا از معادله حذف شدند.
براساس یافته های پژوهش می توان گفت، با داشتن منبع کنترل درونی، احساس هدفمندی در زندگی و رضایت زناشویی بالاتر، افراد بهتر می توانند با تجربه بازنشستگی کنار بیایند و حتی می توانند بازنشستگی موفقی را تجربه نمایند و به تبع کیفیت زندگی بالاتری را تجربه خواهند نمود.