بررسی پتانسیل خورندگی و رسوب گذاری منابع آب شرب شهر دهلران با اندیس های خورندگی در سال 1393

خوردگی واکنش فیزیکی- شیمیایی است که در اثر تماس مواد با محیط اطراف ایجاد و باعث تغییر خواص ماده می شود. خوردگی می تواند باعث آسیب های اقتصادی، کاهش عمر مفید تاسیسات آب رسانی و بیماری در مصرف کنندگان گردد. لذا هدف از این تحقیق، بررسی پتانسیل خورندگی و رسوب گذاری منابع آب شرب شهر دهلران می باشد.
در این مطالعه که از نوع توصیفی مقطعی می باشد طی یک سال از 8 حلقه چاه منابع تامین آب شرب شهر دهلران نمونه برداری انجام گردید. به این منظور اندازه گیری پارامترهای کل جامدات محلول(TDS)، سختی کلسیم، قلیائی ات کل، درجه حرارت آب،pH ،pHs ، شاخص های پایداری لانژلیه، رایزنر، تهاجمی و پوکوریوس بر روی تمامی منابع تامین کننده آب شرب شهر دهلران صورت گرفت.
نتایج این بررسی نشان داد که میزان TDS، کدورت و سختی کل چاه های موردبررسی کمتر از حد استاندارد ملی می باشد. به طوری که بیشترین و کمترین میزان TDS به ترتیب مربوط به چاه شماره 1دشت اکبر(mg/l 1084) و چاه شماره 5 بره بیجه (mg/l 132) به دست آمد. همچنین بیشترین و کمترین میزان کدورت به ترتیب مربوط به چاه شماره 2 بره بیجه (NTU 0.99) و چاه شماره 1 دشت اکبر(NTU 0.25) می باشد. برای تمامی چاه های موردبررسی، میزان شاخص لانژیله بین 0.43 – تا 0.19+ ، شاخص رایزنر بین 9.07- 7.52، شاخص پوکوریوس بین 11.21-8.69 و شاخص خورندگی بین 8.68 – 8.01 به دست آمد.
بررسی شاخص های مربوطه نشان می دهد که آب آشامیدنی شهر دهلران خورنده بوده و لذا بایستی کیفیت آب موجود در شبکه توزیع به طور مستمر مورد پایش قرارگرفته و اقدامات لازم درزمینهٔ کنترل خوردگی اعمال نمود.