جهش در زیرواحد parC توپوایزومراز IV در جدایه های کلبسیلا پنومونیه مقاوم به سیپروفلوکساسین در استان گیلان

کلبسیلا پنومونیه یکی از دلایل شایع عفونت های بیمارستانی ازجمله عفونت مجاری ادراری، تنفسی و زخم می باشد. چندین مکانیسم مقاومت به فلوئوروکوئینولون ها ازجمله جهش در زیرواحدهای توپوایزومراز IV (parC و parE) پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه بررسی جهش های ژن parC در جدایه های کلبسیلا پنومونیه مقاوم به سیپروفلوکساسین در استان گیلان بود.
در این مطالعه 40 سویه کلبسیلا پنومونیه از چندین بیمارستان و آزمایشگاه در رشت و لاهیجان جداسازی شد و به کمک روش های بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. حساسیت و مقاومت به آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، ایمی پنم، آمیکاسین، سفکسیم، سفوتاکسیم، سفالکسین، جنتامایسین و نالیدیکسیک اسید تعیین گردید. به روش کربی بوئر و MIC تعیین گردید. سپس به روش PCR- سکونسینگ جهش های ژن parC در جدایه های مقاوم به سیپروفلوکساسین بررسی گردید.
15 درصد جدایه ها به همه هشت آنتی بیوتیک مقاوم بودند. سیزده جدایه مقاوم به سیپروفلوکساسین (5/32 درصد ) بودند. بیشترین درصد مقاومت آنتی بیوتیکی برای سفالکسین (70 درصد) پیدا شد و کم ترین درصد مقاومت آنتی بیوتیکی برای جنتامایسین (5/17 درصد ) تعیین شد. آنالیز توالی یابی نشان داد سه جدایه مقاوم به سیپروفلوکساسین دارای جهش های بدمعنی L38F و یا E84K در ژن parC بودند.
در استان گیلان به نظر می رسد جهش های parC در ایجاد مقاومت به سیپروفلوکساسین در کلبسیلا پنومونیه از طریق تغییر در تمایل سیپروفلوکساسین به توپوایزومراز IV نقش داشته باشند.