تاثیر گروه درمانی مدیریت استرس بر استرس شغلی و خودکارآمدی پرستاران

مدیریت استرس شغلی و بهبود خودکارآمدی کارکنان مراقبت های بهداشتی در بهبود خدمات سلامتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی مدیریت استرس بر استرس شغلی و خودکارآمدی پرستاران انجام گردید.
این مطالعه به روش نیمه تجربی انجام شد. جامعه مورد مطالعه را پرستاران بیمارستان نهم دی شهرستان تربت حیدریه تشکیل می دادند. واحد های مورد مطالعه شامل 20 نفر از پرستاران شاغل در این بیمارستان بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. گروه مداخله در 8 جلسه گروه درمانی مدیریت استرس شرکت داده شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی مستقل و زوجی با نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد.
میانگین و انحراف معیار نمره استرس شغلی پس از مداخله در گروه کنترل و آزمایش به ترتیب 10/25±121/1، 5/03±100/6 و همچنین میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی به ترتیب 3/90±64/50، 4/06±72/6 بود. پس از مداخله بین میانگین نمرات استرس شغلی و خودکارآمدی گروه کنترل و آزمایش تفاوت معنادار آماری مشاهده شد (0/001=P).
اجرای گروه درمانی مدیریت استرس در بین پرستاران با کاهش استرس شغلی و افزایش خودکارآمدی همراه بود. لذا به کارگیری این شیوه به عنوان یک اقدام مفید و موثر در بحث توانمند سازی نیروی انسانی حوزه سلامت پیشنهاد می گردد.