تحلیل رابطه اهداف و فریبکاری تحصیلی: نقش میانجی عدم تعهد به اخلاق تحصیلی

تقلب یا فریبکاری تحصیلی، یکی از پدیده های غیراخلاقی رایج در نظام های آموزشی است که با گسترش فناوری، به طور فزاینده ای تسهیل شده و شیوع پیدا کرده است. در این پژوهش، اثر جهت گیری های هدف پیشرفت بر فریبکاری تحصیلی با واسطه گری عدم تعهد به اخلاق تحصیلی بررسی شده است.
پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی در نیم سال دوم تحصیلی 94-95 بودند. گروه نمونه شامل 200 نفر از دانشجویان دانشگاه شهیدبهشتی بودند که با روش نمونه برداری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهایی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است عبارتند از: نسخه تجدیدنظر شده پرسشنامه هدف پیشرفت، مقیاس عدم تعهد به اخلاق تحصیلی، مقیاس فریبکاری تحصیلی. تحلیل داده ها به شیوه مدل یابی معادلات ساختاری و با کمک نرم افزارهای SPSS و AMOS انجام گرفت.
نتایج تحلیل داده ها نشان می دهد رابطه بین جهت گیری های هدف تسلطی-گرایشی و تسلطی-اجتنابی با ابعاد مختلف عدم تعهد به اخلاق تحصیلی، منفی و معنادار و با وجوه فریبکاری تحصیلی، منفی و غیرمعنادار است. همچنین، رابطه بین جهت گیری های هدف عملکردی-گرایشی و عملکردی-اجتنابی با ابعاد مختلف عدم تعهد به اخلاق تحصیلی مثبت و معنادار و با وجوه فریبکاری تحصیلی، مثبت و غیرمعنادار بدست آمد.
به نظر می رسد تلاش های مداخله ای و آموزشی برای افزایش تعهد اخلاقی فراگیران در کاهش رفتارهای فریبکارانه آن ها، اثربخش است. این یافته ها اطلاعات ارزشمندی برای دست اندرکاران آموزشی که هدف شان کاهش فریبکاری در محیط های علمی است فراهم می کند و تلویحات مهمی در جهت آموزش اخلاقی فراگیران در بر دارد.