ضرورت اخلاقی تغذیه با شیر مادر و پایبندی به حقوق نوزادان

دوره شیرخوارگی، حساس ترین، مهم ترین و حیاتی ترین دوره رشد و تکامل انسان محسوب می شود و شیر مادر، نقشی تعیین کننده در رشد جسمانی، روانی و عاطفی کودک ایفا می کند. شیر مادر، تامین کننده نیازهای ابتدایی نوزاد محسوب می شود و سلامت نوزاد به کیفیت و کمیت شیر مادر وابسته است. بدیهی است نوزادی که در دوران جنینی (از آغاز تشکیل سلول تخم تا هنگام تولد) به نیازهای او توجه شده است، دوران شیرخوارگی (از ابتدای تولد تا پایان دو سالگی) را بهتر طی خواهد کرد. با توجه به اهمیت زیستی تغذیه با شیر مادر، در مقاله حاضر ضرورت اخلاقی تغذیه با شیرمادر و پایبندی به حقوق نوزادان به عنوان هدف مورد توجه قرار گرفته است.
با توجه به اینکه شیردادن به کودک زیربنا و اساس شخصیت او را پی ریزی می نماید. افزایش ضریب هوشی کودک، تسهیل تربیت و کاهش بروز مشکلاتی همچون اختلالات جسمی و رفتاری، بزهکاری نوجوانی و اعتیاد در بزرگسالی از فواید تغذیه با شیر مادر است. اگرچه، کیفیت و کمیت رشد در میان کودکان متفاوت است، ولی شیر مادر نقش بسیار تعیین کننده ای بر رشد کودک دارد. از این روی، با توجه به اهمیت شیر مادر در رشد جسمی و روانی کودک گمان می رود تغذیه با شیر مادر باید به عنوان یک اولویت اخلاقی مورد توجه قرار گیرد.