بررسی امکان القای تحمل به شوری آفتابگردان با پیش تیمار بذرها توسط پریدوکسین و کینتین

به دلیل اثر مثبت پریدوکسین و کینتین بر جوانه زنی و القای تحمل به شوری در آفتابگردان این آزمایش در مرکز تحقیقات کشاورزی رشت در سال 1 3 9 3 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل پیرودکسین (صفر ، 0/03 درصد و 0/06 درصد) ، کینتین (صفر ، 10 و 20 میلی گرم در لیتر) و شوری (صفر، 50 و 100 میلی مولار کلرید سدیم) بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش شوری × کینتین × پریدوکسین بر تمامی صفات اندازه گیری شده به استثنای آنزیم های اکسیداتیو معنی دار شد. برهمکنش کینتین × پریدوکسین بر آنزیم پراکسیداز معنی دار بود. همچنین اثر پریدوکسین و برهمکنش شوری × کینتین بر مقدار پرولین و آنزیم کاتالاز معنی دار بود. در تنش شوری (100 میلی مولار) ، بالاترین درصد جوانه زنی در تیمار محلول 10 میلی گرم کینتین × عدم مصرف پریدوکسین به دست آمد. برهمکنش شوری (50 میلی مولار کلرید سدیم) × کینتین (صفر) × پریدوکسین (0/06 درصد) بالاترین سرعت جوانه زنی را نشان داد. نتایج این آزمایش نشان داد که بالاترین مقدار آنزیم پراکسیداز به برهمکنش کنیتین 20 میلی گرم × پریدوکسین (0/06 درصد) اختصاص داشت. بالاترین مقدار پرولین در برگ گیاه چه آفتابگردان، به ترتیب در برهمکنش تیمارهای کنیتین (20 میلی گرم) × شوری (100 میلی مولار) و پریدوکسین (0/06درصد) × شوری (100 میلی مولار کلرید سدیم) مشاهده شد. بر اساس یافته های این تحقیق، پیش تیمار بذرها با کینتین (20 میلی گرم در لیتر) و پریدوکسین (0/06درصد) سبب افزایش میزان آنزیم پراکسیداز و پرولین و بهبود تحمل به تنش شوری در گیاه چه های آفتابگردان شد.