اثر پلیمرسوپرجاذب بر عملکرد دانه و برخی ویژگی های فیزیولوژیکی ذرت بهاره در شرایط تنش کمبود آب

به منظور بررسی اثر پلیمرسوپرجاذب بر عملکرد و برخی ویژگی های فیزیولوژیکی ذرت بهاره تحت تنش کمبود آب، این آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه ای واقع در شهرستان حمیدیه اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل فواصل آبیاری (60، 90 و 120 میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A) در کرت های اصلی و مقادیر مختلف سوپرجاذب (صفر، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار) در کرت های فرعی بودند. نتایج نشان داد که اثر فواصل آبیاری و سوپر جاذب، بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد، شاخص کلروفیل و محتوی نسبی رطوبت برگ معنی دار بود. بیش ترین عملکرد دانه و اجزای عملکرد و شاخص کلروفیل از تیمار 60 میلی متر تبخیر و 150 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب به دست آمد. بیش ترین عملکرد دانه با میانگین 606 گرم در مترمربع از تیمار 60 میلی متر تبخیر حاصل شد. تنش خشکی باعث کاهش معنی دار شاخص کلروفیل و محتوای رطوبت نسبی برگ گردید. در مجموع مصرف سوپر جاذب به میزان 75 کیلوگرم در هکتار در شرایط تنش ملایم باعث جبران خسارت ناشی از تنش شد.