اثر محلول پاشی محرک های رشد و زمان کاربرد آن ها بر عملکرد و برخی ویژگی های زراعی گلرنگ

به منظور بررسی اثر محلول پاشی محرک های رشد و عناصر ریز مغذی بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ، این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی ساعتلو شهرستان ارومیه در سال زراعی 1389-1388 انجام شد. عامل اول شامل پنج سطح محلول پاشی محرک های رشد (شاهد بدون کود، دالجین، هوموس p. k، هورت پلاس و کدامین150) و عامل دوم شامل زمان محلول پاشی در دو سطح (ظهور غنچه گل، ظهور غنچه گل گل دهی) بود. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که محلول پاشی محرک های رشد بر درصد روغن، شاخص برداشت، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، وزن دانه در بوته، تعداد دانه در کلاپرک و تعداد کلاپرک در بوته دارای اختلاف معنی داری بودند و درصد پروتئین تحت اثر تیمارهای محلول پاشی و زمان محلول پاشی معنی دار گردید. بیش ترین عملکرد دانه مربوط به تیمار دالجین با میانگین عملکرد 2137 کیلوگرم در هکتار و کم ترین میزان عملکرد دانه مربوط به تیمار شاهد بدون کود با میانگین 1201 کیلوگرم در هکتار بود. بیش ترین عملکرد روغن با میانگین 557 کیلوگرم در هکتار مربوط به محرک رشد دالجین و کم ترین عملکرد روغن با میانگین 315 کیلوگرم در هکتار مربوط به سطح شاهد بود. بیش ترین عملکرد پروتئین مربوط به محلول دالجین با میانگین 304 کیلوگرم در هکتار و کم ترین این میزان مربوط به سطح شاهد با میانگین 149/8 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج نشان داد که محلول پاشی با کدامین 150 باعث افزایش رشد رویشی و دالجین باعث افزایش عملکرد در گیاه گلرنگ شده است.