تهیه قطره چشمی تاکرولیموس با استفاده از سیکلودکسترین ها

استفاده از تاکرولیموس موضعی در بیماری کراتوکونژنکتیویت بهاره به عنوان جایگزین استروییدها مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به محلولیت در آب پایین دارو، تهیه فرم محلول از این دارو از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مطالعه با افزودن سیکلودکسترین ها برای افزایش محلولیت دارو، قطره چشمی تاکرولیموس تهیه شد.
روش تحقیق: برای بهبود محلولیت در آب تاکرولیموس، 5 سیکلودکسترین آلفا، گاما، هیدروکسی پروپیل بتا، هیدروکسی پروپیل گاما و سولفوبوتیل اتر بتا سیکلودکسترین مورد استفاده قرار گرفت. در تهیه قطره چشمی، بافر فسفات (4/7pH=)، پلیمرهای هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC) و یا پلی وینیل الکل (PVA) (به عنوان افزاینده ویسکوزیته)، متیل پارابن و یا بنزآلکونیوم کلراید (به عنوان ماده محافظ) در کنار کمپلکس سیکلودکسترین و تاکرولیموس مورد استفاده قرار گرفتند.
آلفا، هیدروکسی پروپیل بتا و گاما سیکلودکسترین به ترتیب بیشترین تاثیر را در افزایش محلولیت مایی داشتند. این سه نوع سیکلودکسترین، به ترتیب: حدود 174، 160 و 102 برابر محلولیت ذاتی تاکرولیموس را افزایش دادند. با توجه به این نتایج، آلفا و هیدروکسی پروپیل بتا سیکلودکسترین برای تهیه فرم محلول تاکرولیموس انتخاب شدند. در فرمولاسیون قطره چشمی حاوی کمپلکس سیکلودکسترین- تاکرولیموس، متیل پارابن وHPMC ، محلولیت دارو به میزان قابل توجهی کاهش یافت؛ در صورتی که در فرمولاسیون حاوی کمپلکس سیکلودکسترین- تاکرولیموس، بافر، HPMC (یا PVA) و بنزآلکونیوم کلراید تغییر قابل توجهی در محلولیت تاکرولیموس مشاهده نشد.
امکان تهیه قطره چشمی تاکرولیموس با غلظت 05/0% با استفاده از سیکلودکسترین ها می باشد.