تاثیر محلول پاشی پوترسین بر خصوصیات فیزیولوژیک گندم رقم SW-82-9 تنش قطع آبیاری

این مطالعه به منظور ارزیابی اثر محلولپاشی پوترسین بر عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک گندم رقم SW-82-9 تحت شرایط تنش قطع آبیاری به صورت کرت خرد شده )اسپلیت پلات) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار (هر تکرار 12 تیمار) در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین - پیشوا اجرا شد. تیمارهای اصلی شامل چهار سطح: آبیاری معمول، قطع آبیاری در مرحلهی ساقهدهی، قطع آبیاری در مرحلهی گلدهی و قطع آبیاری در مرحلهی زایشی یا پرشدن دانه و عوامل فرعی (محلولپاشی پوترسین) شامل محلولپاشی با آب مقطر، محلولپاشی پوترسین با غلظت 75 و150 قسمت در میلیون بود. بیشترین عملکرد و درصد پروتئین در مرحله پرشدن دانه و محلولپاشی پوترسین با غلظت150 قسمت در میلیون به ترتیب بهمیزان 8/509 کیلوگرم در هکتار و 61/8 درصد بود درحالیکه کمترین عملکرد پروتئین در مرحله قطع آبیاری در مرحله گلدهی با 03/387 کیلوگرم در هکتار و کمترین درصد پروتئین در مرحله آبیاری معمولی بهمیزان 5/6 درصد حاصل شد. بالاترین میزان کلروفیلa، کلروفیلb و کلروفیل کل از تیمار آبیاری معمولی و محلولپاشی پوترسین با غلظت 150 قسمت در میلیون بهترتیب با متوسط 81/1، 62/0 و 43/2 میلیگرم بر لیتر بهدست آمد که با سایر تیمارهای آبیاری معمول و محلولپاشی پوترسین اختلاف معنی داری نداشت. کمترین میزان این صفات را تیمار قطع آبیاری در مرحله پرشدن دانه و محلولپاشی با آب خالص به ترتیب با متوسط 24/1، 49/0 و73/1میلیگرم بر لیتر بهخود اختصاص داد. بالاترین و پایینترین میزان هدایت الکتریکی برگ بهترتیب از تیمار قطع آبیاری در مرحله پرشدن دانه و محلولپاشی با آب خالص با 45/944 میکرومول بر سانتیمتر و تیمار آبیاری معمول و استفاده از پوترسین حاصل شد. قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد، سبب کاهش میزان کلروفیلa، میزان کلروفیلb، کلروفیل کل و محتوای آب نسبی برگ شد درحالیکه سبب افزایش میزان پروتئین دانه، پرولین و هدایت الکتریکی برگ گردید و محلولپاشی با پوترسین توانست تمام شاخصه های فوق را در حد آبیاری معمولی بهبود بخشد.