حجت و امام قائم در آثار ناصرخسرو و مقایسه آن با مهدویت در شیعه امامیه

مهدویت موضوعی است که از سده نخستین هجری مورد توجه مسلمانان به ویژه شیعیان قرار گرفت و فرقه های گوناگون اسلامی درباره آن به اختلاف سخن گفته اند. فرقه اسماعیلیه از گروه هایی است که درباره مهدویت عقاید خاصی دارد. پیروان اسماعیلیه نخست به مهدویت اسماعیل، فرزند بزرگ امام جعفر صادق(ع) و سپس محمد بن اسماعیل معتقد شدند و او را امام هفتم و پایان دهنده دور ششم تاریخ مقدس بشریت دانستند. مهدویت در دیدگاه آنان پیوند استواری با اصل امامت دارد و در منابع کلامی، فلسفی و تاریخی آنان به تفصیل درباره آن بحث شده است. حکیم ناصرخسرو قبادیانی سخنور بزرگ اخلاق، دین و عقل در قرن پنجم از معتقدان به موعود نجات بخش است و رد پای این اندیشه را می توان در آثار او مشاهده کرد. تلاش این پژوهش در راستای واکاوی آثار ناصرخسرو قبادیانی، به عنوان یکی از مهم ترین مبلغان مذهب اسماعیلیه و بررسی دیدگاه او نسبت به امام قائم، علامت های پیش از ظهور، روزگار عصر ظهور، نقش و اهمیت امام قائم و نیز مقایسه آن با دیدگاه شیعه امامیه است.