اثر درمانی محیط کشت حاصل از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر تغییرات هیستومورفومتریک بیضه موش در مدل آزواسپرمی القایی با بوسولفان

محیط کشت رویی سلول‏های بنیادی مزانشیمی به دلیل دارابودن متابولیت‏ها، فاکتورهای رشد و سیتوکین‏ها تاثیر مثبتی در ترمیم بافت‏های آسیب دیده دارد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر درمانی محیط کشت‏ حاصل از سلول‏های بنیادی مزانشیمی‏ مشتق از بافت چربی بر تغییرات هیستومورفومتریک بیضه موش تحت تیمار با بوسولفان بود.
مواد و روش‏ها: در این مطالعه تجربی، 18 سر موش سوری نر بالغ به طور تصادفی به سه گروه کنترل (بدون تیمار)، شاهد آزواسپرمی و تجربی تقسیم شدند. گروه های شاهد و تجربی با دو تزریق درون صفاقی بوسولفان با دوز 10میلی گرم بر کیلوگرم به فاصله 21 روز دچار آزواسپرمی شدند. گروه تجربی، 35 روز پس از تزریق دوم بوسولفان، تحت درمان با محیط کشت‏ رویی سلول‏های بنیادی مزانشیمی ‏‏مشتق از بافت چربی قرار گرفت و پس از 60 روز از تزریق محیط کشت‏ رویی، بیضه موش ها جدا و بررسی هیستومورفومتریک انجام شد. نتایج توسط نرم افزار SPSS 18 و به کمک آزمون‏های آنالیز واریانس یک طرفه، تعقیبی توکی و من ویتنی تحلیل شدند.
یافته ها: قطر و مساحت لومنی لوله های منی‏ساز در سه گروه اختلاف معنی‏داری با یکدیگر نداشتند، اما در گروه تجربی قطر کلی، ضخامت و مساحت سلولی، مساحت مقطع عرضی و شاخص اسپرماتوژنز لوله های منی‏ساز نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار (05/0p<)و نسبت به گروه شاهد آزواسپرمی افزایش معنی دار نشان دادند (001/0p<). همچنین تعداد و تراکم عددی لوله های منی‏ساز در گروه شاهد آزواسپرمی‏ نسبت به گروه های کنترل و تجربی افزایش معنی‏داری داشت (001/0p<).
نتیجه گیری: فاکتورهای ترشحی محیط کشت رویی حاصل از سلول‏های بنیادی بافت چربی می‏تواند در ترمیم اسپرماتوژنز در موش‏های نابارورشده با بوسولفان موثر باشد.