مقایسه ناگویی خلقی و رفتارهای تکانشی در بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی و افراد عادی

مطالعات متعدد بیانگر سطوح بالای ناگویی خلقی و رفتارهای تکانشی در افراد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه جنبه های ناگویی خلقی و رفتارهای تکانشی در بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی و افراد عادی بود.
در این مطالعه علی-مقایسه ای در سال 1395، 30 بیمار مرد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی بستری در بیمارستان روان پزشکی رازی تبریز به صورت نمونه گیری تصادفی ساده و 30 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به صورت در دسترس انتخاب شده و در 2 گروه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، مقیاس ناگویی خلقی تورنتو و مقیاس تکانشگری بارت بود. داده ها به کمک نرم افزار SPSS 20 و با استفاده از آزمون های T مستقل، مجذور کای، تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین نمرات گروه بیماران اسکیزوفرنیک در ناگویی خلقی و مولفه های آن (اختلال در توصیف احساس، اختلال در تشخیص احساس و تفکر معطوف به سطح) و همچنین در رفتارهای تکانشی و مولفه های آن (تکانشگری شناختی، تکانشگری حرکتی و بی برنامگی) به صورت معنی داری از گروه عادی بیشتر بود (05/0p<).
بیماران اسکیزوفرنیک در مقایسه با افراد عادی سطوح بالایی از ناگویی خلقی و رفتارهای تکانشی را نشان می دهند.