بررسی اثر اسمولول بر تغییرات همودینامیک، مدت تشنج و زمان ریکاوری بیماران کاندیدای الکتروشوک درمانی (ECT)

الکتروشوک تراپی به عنوان یکی از روش های درمانی بیماری های روانپزشکی در طی سالهای گذشته تغییرات بسیاری یافته است. امروزه استفاده از داروهای بیهوشی و شل کننده عضلانی از اجزای مهم الکتروشوک درمانی میباشد. تغییرات همودینامیک بیماران پس از انجام الکتروشوک درمانی گاهی آن چنان زیاد است که باعث عوارض قلبی عروقی و حوادث مغزی به ویژه در سالمندان می گردد که در این باره پژوهشهای بسیاری انجام گرفته است؛ لذا محققان به دنبال یافتن روش هایی برای کنترل همودینامیک بیماران پس از الکتروشوک درمانی میباشند به گونه ای که پیامدهای ناخوشایند آن مانند کاهش مدت زمان تشنج که هدف نهایی در الکتروشوک درمانی میباشد را به همراه نداشته باشد. در این میان داروهای بسیاری مورد مطالعه قرار گرفته اند. باتوجه به بروز حداکثر تغییرات همودینامیک در دقایق نخست پس از الکتروشوک درمانی، دارویی ایده آل است که سریع اثر باشد، با زمان تشنج و زمان ریکاوری بیماران تداخل نداشته باشد و همودینامیک بیماران را به خوبی کنترل نماید. در این پژوهش بر آن شدیم تا اثر اسمولول (Esmolol) را در بیماران کاندیدای الکتروشوک درمانی از جهت کنترل همودینامیک ، زمان تشنج و زمان ریکاوری بررسی نماییم.
تعداد 40 بیمار کاندیدای الکتروشوک درمانی در دو گروه 20 تایی نمونه و کنترل پس از اطمینان از سلامت عمومی در مطالعه کارآموزی بالینی به صورت دوسوکور مورد بررسی گرفتند. تکنیک آنستزی در هر دو گروه یکسان بود و تنها در گروه مورد 100mg از داروی اسمولول و در گروه شاهد به همان حجم از نرمال سالین به صورت بولوس وریدی پیش از ECT تزریق می گردید. تغییرات فشار خون، نبض ، زمان تشنج و زمان ریکاوری تمام بیماران در دقایق مختلف ثبت و مورد مقایسه قرار گرفت.
پس از بررسی و آنالیز یافته ها به این نتیجه رسیدیم که اسمولول در دقایق 1،3و5 بطور معناداری(P<0.05)باعث کاهش ضربان قلب بیماران و کنترل همودینامیک بیماران گردید.همچنین در تحقیق حاضر اسمولول تاثیری برمدت زمان تشنج بیمار نداشت و زمان ریکاوری بیماران در دو گروه مورد و کنترل اختلاف معناداری نداشتند (P>0.05).
اسمولول در بیماران تحت ECT سبب ثبات همودینامیک در دقایق نخست شده و اثر ناخوشایندی بر مدت زمان تشنج و ریکاوری ندارد.