مقایسه مهارت های روانی حرکتی و سازش یافتگی اجتماعی در دانش آموزان پیش دبستانی رفته و نرفته

با توجه به پیشرفت علم و فناوری در قرن حاضر و تبلور این نکته که شکوفایی یک کشور از بستر آموزش وپرورش برمی خیزد، نیاز به گسترش دوره پیش از دبستان، بیش از گذشته خود را نمایان می سازد. پژوهش حال حاضر با هدف بررسی نقش آموزش پیش دبستانی بر مهارت های روانی- حرکتی و سازش یافتگی اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی انجام شده است.
پژوهش حاضر یک پژوهش پس رویدادی (علی- مقایسه ای) است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان خوی در سال تحصیلی 93-92 که تعداد آن ها 1900 نفر بود. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 320 که 160 نفر آنها دارای تجربه پیش دبستان و 160 نفر فاقد تجربه پیش دبستانی بودند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده شامل پرسشنامه رفتار سازشی(لامبرت وهمکاران، 1974) و آزمون رشد حرکتی (لینکلن ازرتسکی، 1945) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد.
نتایج تحلیل آزمون واریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش پیش دبستانی باعث افزایش مهارت های روانی - حرکتی و سازش یافتگی در تمامی مولفه های آن ها در دانش آموزان باتجربه آموزش پیش دبستانی شده است (0/001> p).
بر اساس نتایج پژوهش حال حاضر آموزش پیش دبستانی می تواند به عنوان یکی از کارآمدترین روش های افزایش مهارت های روانی - حرکتی و سازش یافتگی اجتماعی در دانش آموزان باشد. تلویحات نتیجه به دست آمده در مقاله موردبحث قرارگرفته است.