تاثیر مشاوره ی گروهی «راه حل محور» بر خودکارآمدی و حمایت اجتماعی کودکان کار

در حال حاضر، پدیده ی کودکان کار و خیابانی یکی از معضلات گریبان گیر بیشتر شهرهای بزرگ در جهان معاصر است؛ بنابراین هدف این پژوهش، ارزیابی اثربخشی مشاوره ی گروهی راه حل محور بر خودکارآمدی و حمایت اجتماعی کودکان کار بود.
روش پژوهش، آزمایشی از نوع طرح پس آزمون با گروه گواه بود و جامعه ی آماری، کودکان حاضر در کانون فرهنگی حمایتی کودکان کار کوشا شهر تهران طی سال 1393 بود. نمونه ی پژوهش، 30 کودک کار حاضر در آن کانون بودند که به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه با حجم برابر (15 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای سنجش، شامل پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی (شرر، 1982) و پرسش نامه ی حمایت اجتماعی (فیلیپس، 1986) بود. گروه آزمایش در 12 جلسه ی 90 دقیقه ای در مشاوره ی گروهی راه حل محور شرکت کردند و گروه گواه هیچ گونه مشاوره ای دریافت نکردند. به منظور بررسی اثربخشی مشاوره ی گروهی راه حل محور بر خودکارآمدی و حمایت اجتماعی کودکان کار از آزمون t مستقل و نیز مجذور اتا استفاده شده است.
نتایج نشان داده پس از اجرای جلسات مشاوره ی گروهی راه حل محور، خودکارآمدی در آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه افزایش معناداری پیدا کرده است، درحالی که در میزان متغیر حمایت اجتماعی، تفاوت مشاهده شده معنادار نبود (p 0/05).
مشاوره ی گروهی راه حل محور، سطح خودکارآمدی کودکان کار را در این مطالعه افزایش داد اما تاثیر معناداری در متغیر حمایت اجتماعی، ایجاد نکرد؛ بنابراین بهتر است برای تقویت متغیر حمایت اجتماعی در کودکان کار، بر تعداد جلسات مشاوره افزوده و یا رویکردهای درمانی دیگر مورد آزمایش قرار گیرد.