بازخوانی آراء تفسیری آیه 32 سوره نور با رویکرد تفسیر اجتماعی

برداشت اولیه از آیه ﴿و انکحوا الایامی منکم و الصالحین من عبادکم و إمائکم إن یکونوا فقراء یغنهم الله من فضله و الله واسع علیم﴾ (نور: 24/ 32)، بر این امر دلالت دارد که ازدواج، به استغنای انسان و رفع نیازهای مادی می انجامد. از آنجا که در روایات بسیاری، فقر معضلی اجتماعی خوانده شده و راهکارهایی برای مقابله با آن اندیشیده شده است، این سوال رخ می نماید که چگونه فقر ملموس در جامعه با ازدواج های موجود، سازگار است؟ برای پاسخ به این سوال، واژگان «نکاح» و «ایامی» مفهوم شناسی شده است؛ با تکیه ویژه بر مدلول های آن در قرآن، تبیین مراد اصلی آیه با عنایت به سیاق و بافت آن، توجه به روایات به ثبت آمده و در نهایت دیدگاه های مفسران. فرضیه ما در این پژوهش بر این نکته استوار است که آیه در مقام نهی از تاخیر ازدواج به دلیل فقر اقتصادی است. بنابراین تحقق ظاهر آیه که بر وعده بی نیازی دلالت دارد، وابسته به اموری همچون مشیت و اراده خداوند، مصلحت فرد و... است.