طراحی مدل ارزیابی حوزه رهبری EFQM با استفاده از MCDM

امروزه بنگاه های اقتصادی کشور در فرایند جهانی شدن با چالش های بی شماری مواجه هستند . مدل تعالی سازمانی EFQMابزار قوی جهت کمک به سازمان ها به منظور فائق آمدن بر این چالش ها است . این مدل دارای دو بخش عمده به نام های توانمندسازها و نتایج است. توانمندسازها دارای پنج حوزه به نام های 1-رهبری 2-کارکنان 3-خط مشی و استراتژی 4-شراکتها ومنابع 5-فرایندها هستند و نتایج دارای چهار حوزه به نام های 1-نتایج کارکنان 2-نتایج مشتریان 3-نتایج ذی نفعان 4-نتایج عملکرد کلیدی است . ارزیابی از طریق این مدل به کمک معیارهای فرعی (سطح دوم ) انجام می شود . این امر باعث میشود که ارزیابی ذهنی باشد و چه بسا با مراجعه مجدد به اسناد و مدارک ، امتیازات داده شده متفاوت باشد بنابراین غیرقطعی تلقی می گردد. تحقیق حاضر برای کاستن مشکل فوق پیشنهاد می کند امتیازدهی از نکات کلیدی و ارزیابی از طریق استدلال شواهد که یکی از روش های جبرانی غیر قطعی MCDMاست صورت گیرد . سپس زمینه های قابل بهبود را شناسایی نموده، در ابتدا بر اساس ساده و مهم بودن گروه بندی، و در مرحله بعد زمینه های قابل بهبود مهم، از طریق یکی از تکنیک های MADM اولویت بندی شوند تا بر اساس اولویت، اجرا شده، سازمان سریع تر به تعالی دست یابد.
در ضمن یافته های تحقیق نشان میدهد که اوزان معیارهای فرعی و نکات کلیدی بر خلاف آنچه که در مدل تعالی EFQM برابر در نظر گرفته شده یکسان نیستند .