کاربرد نظریه مدرن و فرامدرن پرتفوی در ارزیابی ریسک ( رویکردی مالی - بازاریابی به صنعت سیمان ایران)

از آنجا که بر اساس نظریه مدرن پرتفوی ، کل ریسک هر شرکت به دو نوع : ریسک غیر قابل کنترل ( ریسک سیستماتیک 1 ) و ریسک قابل کنترل ( ریسک غیر سیستماتیک 2 ) تقسیم بندی می شود ، بنابراین تعیین میزان ریسک سیستماتیک و مقایسه آن با ریسک غیر سیستماتیک ، می تواند برای مدیران و سهامداران شرکتهای سیمانی راهگشا باشد . در جهان واقعیت سهامداران بر اساس نظریه ف رامدرن پرتفوی در مورد دارائی های مالی تصمیم گیری می کنند ، بنابراین مقایسه دارائی هایمختلف بر اساس ریسک نامطلوب نتایج واقعی تری را به بار می آورد Cuthbertson K. and D. Nitzsche ، 2000 ،p117) بدین منظور در این تحقیق در مرحله نخست به سنجش کمی ریسک های شرکت های سیمانی با رویکرد مالی پرداخته شد و در نتیجه محرز گردید که در قلمرو زمانی تحقیق ، ریسک نامطلوب شرکتهای سیمانی ، در هر سال ، بیشتر از ریسک نامطلوب بورس اوراق بهادار تهران بوده است و نیز مشخص شد که ریسک غیر سیستماتیک شرکتهای سیمانی پذیرفته شده در بو رس بسیار بیشتر از ریسک سیستماتیک آنها می باشد و بنابراین بیشترین ریسکی که بازدهی سهام شرکتهای سیمانی را تهدید می کند ، ناشی از عوامل داخلی ، مدیریت شرکت و یا صنعت سیمان می باشد و عوامل بازار تاثیر کمتری بر ریسک بازدهی سهام شرکت های سیمانی داشته اند و ا ین گفته قوت می گیرد که همه دولت ها تامین سیمان را به عنوان یک کالای استراتژیک و زیر بنایی در هر شرایطی وظیفه خود می دانند و بنابراین صنعت سیمان متاثر از تحولات محیطی نیست (روستاپور،1386،9)در مرحله دوم به سنجش کیفی ( شناسایی و رتبه بندی ) ریسک های شرکتهای سیمانی با رویکرد بازاریابی پرداخته شده است و در نتیجه مشخص شد که تغییر در نرخ ارز ، تورم ، قوانین و مقررات دست و پاگیر دولتی ، عدم سرمایه گذاری خارجی ، حوادث قهری و غیر مترقبه و تحولات و رخداد های سیاسی در ریسک سیس تماتیک شرکت های سیمانی موثر است و نیز معلوم گشت که پایین بودن قیمت فروش سیمان و کنترل دولتی بهای آن ، کمبود نیرو های متخصص ، عدم وجود نقدینگی کافی ، عدم وجود رقابت و نوآوری ، دیر بازده بودن طرح های تولیدی ، قیمت یکسان برای اشکال سیمانی هم فرمول ولی با کیفیت های متفاوت ، عدم ثبات در صدور مجوز های صادرات سیمان ، فعالیت شبکه ناسالم واسطه گری در زمینه توزیع سیمان ، فرسودگی تجهیزات و تاسیسات ، بهره گیری از ظرفیت های موجود در سطح حداقل مقیاس ، قاچاق سیمان و واردات سیمان در ریسک غیر سیستماتیک شرکت های سیمانی موثر است . همچنین می توان پایین بودن قیمت فروش سیمان و کنترل دولتی بهای آن ، کمبود نیرو های متخصص ، عدم وجود نقدینگی کافی ، عدم وجود رقابت و نوآوری ، دیر بازده بودن طرح های تولیدی و غیره را می توان به ترتیب به عنوان مهمترین عوامل افزاینده ریسک های صنعت سیمان در نظر گرفت ، همچنین می توان از خصوصی سازی و مدیریت بخش خصوصی ، سرمایه گذاری خارجی ، مدیریت بخش خصوصی با نظارت دولت و صادرات به ترتیب به عنوان مهمترین عوامل در جهت کاهش ریسک صنایع سیمانی نام برد .