تاثیر تمرین هوازی موزون به همراه تمرینات پایداری تنه بر سطح کمرین پلاسمایی و شاخص های گلاسیمیک زنان دارای اضافه وزن

کمرین آدیپوکاین جدیدی است که از بافت چربی ترشح می شود و باعث تغییر حساسیت به انسولین می شود. مطالعه حاضر باهدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین ورزشی هوازی موزون به همراه تمرینات پایداری تنه بر سطوح کمرین پلاسما، مقاومت به انسولین، سطح گلوکز و ترکیب بدن زنان دارای اضافه وزن انجام شد.

ر این مطالعه نیمه تجربی، 40 زن سالم 25-45 سال، دور کمر مساوی و بالاتر از 88 سانتی متر، شاخص توده بدنی بین 25 -30 کیلوگرم بر مترمربع به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (16نفر) و تجربی(19نفر) تقسیم شدند. 5 نفر در طول مطالعه کاهش یافت. گروه تجربی 12 هفته (3جلسه در هفته هر جلسه یک ساعت) تمرین داده شد. برنامه ورزش شامل تمرینات هوازی موزون با شده (55%-80%) حداکثر ضربان قلب به همراه تمرینات پایداری تنه بود. مرحله پیش آزمون و پس آزمون، پس از 12 ساعت ناشتایی، در شرایط یکسان، نمونه خون، جمع آوری و جهت بررسی سطح انسولین ناشتا و کمرین سرم به روش الیزا اندازه گیری شدند. مقاومت به انسولین با توجه به ارزیابی مدل هموستاز مقاومت به انسولین (HOMA-IR) مورد بررسی قرار گرفت. جهت مقایسه تغییرات پیش آزمون و پس آزمون درون گروهی از آزمون تی وابسته و و تغییرات بین گروهی از آنالیز واریانس یک طرفه با سطح معناداری معنی دار (05/0 ≤ p) استفاده شد.

سطوح کمرین پلاسما، شاخص توده بدن، وزن، درصد چربی و نسبت محیط دور کمر به لگن در زنان دارای اضافه وزن پس از 12 هفته تمرین هوازی موزون به همراه تمرینات پایداری تنه کاهش معنی دار نشان داد (05/0p≤)، ولی در مقاومت به انسولین گلوکز ناشتای سرم و سطح انسولین بین دو گروه تمرین کرده و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05/0p>).

با وجود این حقیقت که این نوع از مداخله می تواند یک درمان موثر برای بهبود سطح آدیپوکین کمرین و چربی بدن که با کاهش دور کمر همراه بود باشد، با این حال، تمرین سخت تری مورد نیاز است تا تغییر قابل توجهی در مقاومت به انسولین و سطح گلوکز در زنان مبتلا به اضافه وزن ایجاد شود.