رابطه شادکامی با بهره وری در پرستاران

نیروی انسانی مهم ترین اهرم در افزایش و کاهش بهره وری سازمان های بهداشتی - درمانی است. یکی از گام های اساسی در جهت بالا بردن بهره وری آنها شناخت و علل و عواملی نظیر رضایت شغلی، کیفیت زندگی کاری و شادکامی آنان است.
پژوهش حاضر «تعیین رابطه ی شادکامی با بهره وری در پرستاران بالینی» است.
این تحقیق از نوع همبستگی - مقطعی بوده که در سال 1393 انجام شده است. جامعه ی پژوهش 130 پرستار شاغل در بیمارستان شهر کردکوی بودند که به روش تمام شماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی جمعیت شناختی، شادکامی آکسفورد (2007) و پرسش نامه ی بهره وری نیروی انسانی بر اساس مدل هرسی و گلد اسمیت (2012) استفاده گردید. هر دو ابراز در کشور روا و پایا شده اند. داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین میزان شادکامی (8/59±74/44) و بهره وری پرستاران (8/89±69/43) بود. بین شادکامی و بهره وری پرستاران رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (46% = r).
توصیه می شود مدیران و برنامه ریزان با فراهم کردن بستر شاد در محیط بیمارستان و برنامه های کاربردی برای ارتقا شادکامی از جمله؛ برگزاری کارگاه های شادکامی و آموزش به سرپرستاران و پرستاران نخست باعث افزایش شادکامی و درنهایت افزایش بهره وری در مراکز بهداشتی و درمانی شوند