شفقت نسبت به خود در پرستاران مراقبت ویژه

محیط های مراقبتی به واسطه ماهیت ذاتی خود محیطی پر استرس و چالش زا بوده که می تواند تاثیراتی همانند افسردگی، اضطراب و نارضایتی شغلی را در پرستاران بدنبال داشته باشد. یکی از عوامل تاثیرگذار که در بسیاری از موارد می تواند نقش حمایتی را در پرستاران ایفا کرده و به عنوان یک عامل قدرتمند برای مراقبت با کیفیت باشد شفقت نسبت به خود است.
مطالعه حاضر با هدف تعیین میران شفقت پرستاران مراقبت ویژه نسبت به خود صورت گرفته است.
مطالعه حاضر پژوهش توصیفی- مقطعی بوده که بر روی 181 نفر از پرستاران مراقبت ویژه (ICU،CCU،NICU و دیالیز) بیمارستان های استان خراسان جنوبی در سال 1395 انجام شده است. پرستاران مورد پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ی شفقت نسبت به خود (نیف 2003) که دارای ثبات درونی محاسبه شده با ضریب آلفای کرونباخ (0/81) بوده گردآوری شدند. با استفاده از نرم افزار Spss16 و آزمون های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار، فراوانی و فراوانی نسبی) و تحلیلی (تی تست، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون) داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج حاکی از سطح متوسط شفقت نسبت به خود در پرستاران مراقبت ویژه بود (0/67± 3/86). همچنین بین شفقت نسبت به خود با سن و سابقه کار، جنس و سطح تحصیلات در پرستاران رابطه مثبت و معنی داری مشاهده شد (0/05>P).
مدیران پرستاری در سیستم های بهداشتی ضمن افزایش آگاهی پرستاران نسبت به این پدیده، نگرش پرستاران مراقبت ویژه را نیز نسبت به تجزیه و تحلیل وقایع محیط کاری و برخورد و واکنش مناسب با آن را تحت عنوان شفقت نسبت به خود تسهیل نمایند.