مدیریت آموزشی و هوش هیجانی دانشجویان پرستاری

هوش هیجانی از عناصر مهم آموزشی و مولفهای مطرح در مدیریت آموزشی است. این مفهوم در آموزش پرستاری به عنوان مرکز عملکرد بالینی پرستاران مطرح است زیرا تعارضاتی که دانشجویان در زمان ورود به دوره آموزش بالینی به کرات با آن مواجه می شوند، منجر به شکل گیری احساس تهدید، از دست دادن اعتماد به نفس و انگیزه آنان می شود.
مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان هوش هیجانی دانشجویان پرستاری انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، از نوع توصیفی- همبستگی، تعداد 320 نفر از دانشجویان سال اول تا چهارم کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی1393-1392به روش سهمی های تصادفی شرکت کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و هوش هیجانی شاته(1998) جمع آوری شد. سپس نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و با به کارگیری آزمون های آماری تی مستقل، ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین هوش هیجانی در دانشجویان پرستاری(15/62±149/14) بود و بیشترین نمره از بین ابعاد هوش هیجانی در بعد تنظیم هیجان به دست آمد. با توجه به منفی بودن ضریب همبستگی پیرسون، ابعاد مختلف هوش هیجانی با سن رابطه معکوس و معنی داری داشت (0/010=P)، و دانشجویانی که معدل ترم قبل آنها بالای 17 بوده نمره هوش هیجانی بالاتری کسب کردند (0/006=P).
در راستای یافته ها، مدیریت آموزشی در دانشکده های پرستاری با وارد نمودن آموزش مهارت های کنترل و ارزیابی هیجانات در برنامه ی آموزش خود، می توانند گام موثری در ارتقا سطح هوش هیجانی و برقراری ارتباط موثرتر توسط دانشجویان پرستاری که پرستاران آینده هستند، بردارند.