آسیب شناسی تبلیغات هنری در مواجهه با جنبش های معنوی

در کنار عصر ارتباطات و امانیسم، عصر کنونی را عصر «معنویت» نیز نام نهاده اند. می توانیم آن را عصر تبلیغات معنوی نیز بنامیم. در این معرکه ی بزرگ که بنا بر روایت پیتر کلارک، بیش از سیصد فرقه و گروهک دینی و معنوی به تبلیغ و ترویج عقاید و اصول فکری و تعالیم معنوی خود مشغولند، آنچه مسلم است این است که تعدد فرقه ها و تنوع کیش های مذهبی، حاکی از نیاز همیشگی بشر به دین، معنویت و تنوع طلبی او در این زمینه است. شیوه ی معرفی هر کیش معنوی یا دینی و به عبارت دیگر، مسئله «تبلیغات» از مهم ترین علل تعیین کننده در میزان گرایش افراد به سمت فرقه و کیش است. نگارنده در این مقاله قصد دارد بر اهمیت و سهم هنر، چه در معنای قبل از دوران مدرن و چه در معنای امروزی آن به ویژه بر هنر ادبیات (شامل: داستان، نمایشنامه، فیلمنامه) و هنرهای ترسیمی (که نقاشی اهم آنها است) و هنرهای نمایشی (شامل: فیلم، سینما و تئاتر) در تبلیغات دینی تاکید کند و ضرورت همکاری هنرمندان و مبلغان دینی را در توسعه و تعمیق گرایش های دینی روشن کند. همچنین نگارنده می کوشد نشان دهد که چگونه همسویی دو ابزار هنر و تبلیغ به ترویج گسترده ی جنبش های نوپدید دینی منجر شده و چگونه غفلت متولیان دینی - فرهنگی جامعه ای اعم از مبلغان و هنرمندان آسیب هایی گزنده به بدنه ی دینی و فرهنگی جامعه وارد ساخته است.