میکروفاسیس و محیط بخش 5 سازند گچساران درمیدان نفتی منصورآباد

سازند گچساران به عنوان پوش سنگ مخزن نفتی آسماری در حوضه زاگرس محسوب می شود که در مناطق فروافتادگی دزفول- لرستان تا حوضه خلیج فارس گسترش دارد. ضخامت لایه های تشکیل دهنده این بخش به تدریج از قاعده به سمت بالا، کاهش پیدا کرده و عمده لیتولوژی آن شامل انیدریت، مارن های خاکستری و قرمز، نمک و میان لایه های آهکی می باشد. مطالعات پتروگرافی این بخش بافت های نودولار، جانشینی، انترالیتیک، پورفیروبلاستیک، جریانی، اسفرولیتی، لانه زنبوری، چوب کبریتی مشاهده شده است. در مطالعات پتروگرافی 3 کمربند محیط بالای جزر و مدی (Supratidal)، بین جزر و مدی (Intertidal) و لاگون (Lagoon) که همگی مربوط به ناحیه پشت رمپی یک پلاتفرم کربناته می باشند، شناسایی شد. تغییرات عمودی میکروفاسیس ها محیط رسوبگذاری بخش 5 سازند گچساران را یک پهنه وسیع سبخایی لاگونی توصیف می کند. که در هر مرحله پیشروی دریا، مارن ها و کربنات های محیط لاگونی و مادستون های فاقد فسیل پهنه ها ی جزر و مدی تشکیل گردیده اند. سپس افزایش تبخیر سبب ایجاد یک فاز پسروی شده که در نتیجه آن بلورهای انیدریت (ژیپس) در یک محیط سبخایی گسترش یافته اند. پسروی دریا در آخرین مراحل، منجر به شکل گیری یک کفه نمکی شده که لایه های نمکی در آن رسوب نموده اند. اهمیت سازند گچساران پوش سنگ مخازن نفت و گاز و همچنین نقش اساسی آن به عنوان مرز میان سازندهای پرفشار و کم فشار ( نقطه جداره گذاری) سبب شده که این سازند در مطالعات رسوب شناسی و چینه شناسی مورد توجه قرار گیرد.