اثربخشی درمان مدیریت مشروط بر کاهش میزان مصرف در افراد وابسته به مت آمفتامین، یک کارآزمایی کنترل شده

مدیریت مشروط یکی از درمان های رایج در حیطه اعتیاد می باشد که به واسطه ارائه تقویت کننده های مثبت از قبیل کوپن، کالا و خدمات به رفتار شکل می دهد و بر نظریه رفتارگرایی متکی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مدیریت مشروط بر میزان کاهش مصرف در افراد وابسته به مت آمفتامین انجام پذیرفت.
طی این مطالعه مورد شاهدی 50 مرد مصرف کننده مت آمفتامین به طور هدفمند انتخاب و به گونه ای تصادفی در قالب دو گروه مدیریت مشروط و کنترل تخصیص یافتند. درمان مدیریت مشروط در قالب ارائه کوپن به تست ادرار منفی در 12 هفته به گروه آزمایش ارائه شد و گروه کنترل صرفا پذیرای درمان های روتین مرکز بودند. علاوه بر آن، درمان افزایش انطباق رفتاری با هدف ایجاد جوی حمایتی در راستای پایبندی به درمان به شرکت کنندگان ارائه شد. آزمایش ادرار با آستانه مفروض سیصد نانوگرم در میلی لیتر به صورت دو بار در هفته در طی دوازده هفته به منظور ارزیابی میزان مصرف مت آمفتامین به عمل آمد. داده ها به وسیله آزمون های کای اسکوئر و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری تحلیل شدند.
نتایج نشان داد که درمان مدیریت مشروط موجب کاهش معنی داری در میزان مصرف مت آمفتامین شده است.
این یافته ها ضمن در بر داشتن جنبه های کاربردی در حیطه درمان اعتیاد، بار دیگر تائید کننده شواهد بالینی در مورد کارامدی درمان های رفتاری در اعتیاد می باشد.