مروری نظام مند بر کارایی ربات های دستیار در عمل جراحی کاشت حلزون

جراحی کاشت حلزون، روشی تهاجمی برای ایجاد حس شنوایی است که خطراتی مانند آسیب حلزون گوش را به همراه دارد و لازم است تا حد امکان این خطرات کاهش یابد. کاشت حلزون ها در آینده سه هدف کلی شامل «کاهش آسیب به داخل حلزون گوش در حین عمل جراحی، بازدهی بیشتر عمل جراحی که به معنی کاهش بار تحریک الکتریکی برای تولید بلندی مناسب است و ورود عمیق تر به حفره اسکالا تیمپانی برای رسیدن به اعصاب حلزونی مربوط به فرکانس های پایین تر» را دنبال می کند. برای رسیدن به این اهداف، نیاز به دقت بالایی است که امروزه استفاده از ربات دستیار در جراحی، راه حل مناسبی به نظر می رسد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی کارایی سیستم های رباتیک در عمل جراحی کاشت حلزون بود.
در این پژوهش، مقالات پایگاه های علمی PubMed، ScienceDirect و Google Scholar در بازه زمانی سال های 1980 تا 2017 با استفاده از واژگان مرتبط با موضوع، مورد برررسی قرار گرفت و مقالات با توجه به معیارهای ورود و خروج انتخاب گردید.
مطالعه بر روی سه سیستم رباتیک تمرکز نمود؛ اولین روش، هدایت مغناطیسی بود که در آن از کاشت حلزونی که نوک پروتز آن خاصیت مغناطیسی دارد، برای ورود به حلزون گوش استفاده می شود. در این روش یک آهنربای کنترلی چرخان در نزدیکی سر افراد جهت هدایت مغناطیسی پروتز قرار می گیرد. دومین سیستم بر روی تعیین تغییرات زاویه ورود آرایه الکترودی به داخل حلزون، به وسیله آرایه های الکترودی ورودی کنترل شده تمرکز دارد و سیستم دیگر، تهاجم جراحی را به وسیله از بین بردن نیاز به ماستوئیدکتومی و تعویض آن با روش تونل مستقیم (دسترسی مستقیم حلزونی)، کاهش می دهد.
سیستم های رباتیک موجب کاهش انرژی مورد نیاز برای ورود آرایه الکترود، ورود عمیق تر آرایه به حلزون گوش برای بهبود عملکرد کاشت حلزون و کاهش آسیب به داخل حلزون گوش در حین عمل جراحی می شود. به دنبال موارد مذکور، درک گفتار در حضور نویز و کیفیت صدا برای کاربران بهبود خواهد یافت.